Muslihiddin ARI
Mut'un Yalnızcabağ köyündendi
Orman Dairesinde memurdu
Mahalle komşumuzdu
Hanımefendi bir karısı;
5 erkek 2 kız çocuğu vardı
Severdik birbirimizi;
Kızlardan büyüğü Fatma benim,
Oğlanlardan Şerafeddin abimin kankasıydı
En büyük çocuğu Aydoğan'ın ise gözü ablamdaydı
Sabretti, bekledi, sonunda aldı
Eniştem oldu
Eniştemin 4 ismi vardı
Babamsa birden fazla ismi pek sevmezdi
Bazen "Herhalde bir daha çocuğum olmayacak sanmış Muslihiddin Bey" der gülerdi
Beni de Elif'in doğumunda arayıp
"Tek isim koy" demişti
Muslihiddin Amca mahallede
Eve sürekli gazete alan tek kişiydi
Çocuklarının hepsi yüksek tahsil yaptılar
Bana göre bunda eve gazete girmesinin büyük rolü vardı
Ben de hergün onlara gazete okumaya giderdim
Tercüman gazetesi o yıllarda sağ cenahın temsilcisiydi
Bir de haftalık "İnci" diye kültür sanat eki vardı
Okunmadık tek satır bırakmazdık
Köşe yazılarını bile takip ederdik
Şaziye Abla bizi hoş karşılar
Bazen gazeteyi elimize o verirdi
Yazları Muslihiddin Amca Mut'ta kalır,
Çocuklar ve anneleri yaylaya giderdi
Muslihiddin Amca yaz boyu gazeteleri biriktirirdi
Güzün geldiklerinde; bir ay kapanır
Fatma ile karanlık bir odada sıralı gazeteleri gözden geçirirdik
Öyle bir okuma aşkımız vardı
Tabi bunlar bize çok şey kattı
Muslihiddin Amca iyi ki vardı
Ben babama bunu anlatamazdım
Annem kitap okumamıza kızdığı için,
Romanları ders kitaplarının arasına saklardık
Bu en büyük suçlardandı
Bizim evde önce "iş" önemliydi
Dersleri de ancak boş vakit kalırsa çalışabilirdim
Yıllar sonra bir gün annem anlayarak hatasını:
"Bir de yasaklamasak nasıl olacaktınız" dedi
Yatılı okula gitme ısrarım daha çok bundandı
Mut'ta rahat ders bile çalışamıyordum
Yatılıda ise bütün gün ders çalışmaktan başka şansım yoktu
Gelin görün ki orda da kitap okumak yasaktı
Muslihiddin Amcaya teşekkür borçluyum
Yıllar boyu gazete almayı hiç ihmal etmedi
Bizi öylesine bir nimetle besledi
Dünya görüşümüz biraz gazeteden, biraz da amcalarımın kitaplarından esinlendi
Ailelerimiz öyle uyumluydu ki;
Eniştemle ablam evlenince:
Komşular "Tencere yuvarlandı, kapağını buldu" dedi
Herkesin gözünde bu münasipti
Muslihiddin Amca hayatta...
90 küsur yaşında, hâlâ yalnız yaşıyor
Kışları çocuklarını dolaşıyor
Aklı, sağlığı yerinde maşâllah
Gittiğimde bana evladı gibi bakıyor...
BİLLURİ
