Karpuzun turfanda zamanı yeni çıktığı değerli bir fiyatla satışa sunulduğu zaman imiş. Sonradan görme kendisini zengin ağa sanan biri bir karpuz alıp şöyle kıra doğru çıkmış. Arada bir elindeki karpuza bakıp içinden ben ne ağayım be bu karpuzu falan şimdi kim alıp ta yiyebilir diye de gururlanıyormuş.
Bu düşünce aklına başka bir şey getirmiş ve işlek bir yol kenarına oturmuş karpuzu kesmiş şu karpuzu şurada yiyeyim, yoldan gelip geçenler burada çok zengin bir ağa oturmuş bir karpuz kesmiş yemiş desinler, demiş. Karpuzu afiyetle yemiş.
Az durmuş dinlenmiş yahu şu karpuzun kabuklarında yiyeyim bu karpuzu yiyen ağanın bir de eşşeği varmış desinler demiş.
Karpuzun kabuklarını da yemiş.
Adam görgüsüz cimri karpuza ödediği para içini işlemiş biraz daha oyalandıktan sonra canım şunun çekirdeklerini de yiyeyim bu ağanın tavuğu da varmış desinler der. Ve çekirdeklerini de yer karpuzun,
Bende diyorum ki bu züğürt ağanın burada karpuz kesip yediğini yoldan geçenler hangi kalıntıdan anlayacaktır, acaba diyorum haksız mıyım?
İşte Ozan İsmail şiirde ne demiş bunları okuyun bakalım.
Çok değil belki 30 belki de kırk yıl önce imiş
Görgüsüz zengin bir kişi şöyle kıra çıkmak istemiş
Turfanda zamanı imiş bir büyükçe bir karpuz almış
Turfanda zamanıymış ya aldığı karpuzla gururlanmış
Bir kenarda şöyle gururlanıp kesmiş karpuzu yemiş
Yan gelip yatmış uzanmış oralarda biraz dinlenmiş
Düşünür zengin bir ağa burada karpuz yemiş desinler
Turfanda karpuz nasıl alınıp yenirmiş bakıp görsünler
Zengin görgüsüz düşünmüş aklına bir şeyler gelmiş
Kestiği karpuzun kabukların yemeye karar vermiş
Ben bu karpuzun kabuğunu da yiyeyim de gelenler
Karpuzu yiyen zengin ağanın eşeği de varmış desinler
Kabukları da temizler adam güzelce midesine indirir
Biraz daha yatıp yuvarlanarak yediklerini sindirir.
Uyanır kalkar karpuza verdiği para aklından çıkmaz
Yediğinin artıklarını asla kurda kuşa bile bırakmaz
Düşünür yahu ben karpuzun çekirdeklerini de yiyeyim
Çok para tuttu karpuzdan kalanı nasıl bırakıp gideyim
Diyerek kestiği karpuzun çekirdeklerini de siler süpürür
Hiçbir emare kalmadığını görünce yeni bir akıl düşünür
Bu karpuz yiyen ağanın yanında tavuğu da varmış desinler
Nasıl paraya kıyan bir ağa olduğumu öğrensinler bilsinler
Be adam ortada karpuz yediğine dair bir işaret bırakmadın
Kabuk ve çekirdeğini yediğin karpuzun gözyaşına bakmadın
Senin gibi ağanın karpuz kesip yediğini eller nasıl bilecek
Dön şu karpuz satıcısına uğra yalvar paranı geri verecek
Zengin isen alıp yediğini övünerek gösterişe kalkmak
Paran pul olur yoksa bir fakire yedir be akılsız ahmak
Ozan İsmail böyle cimrilerin son durumlarını gördü
Arşa çıktı feryat ve avazları hepside inleyerek öldü
İsmail Detseli den 23 Nisan 2004 Konya