Eskiden sanki Ramazana ayrı bir değer verilirdi köyde kentte büyük bir hastalık ya da mazeret olamadan değil oruç yemek, orucu bozan şeylere bile azami dikkat gösterilir büyük bir maneviyat duygusu sarardı insanları. Tabi bu arada bazı gecelerde zenginler köyün fakir ihtiyaç sahiplerini veya şehrin kimsesizlerini toplar iftar yemeği bayram yemeği verirlerdi.
İnsan yaşamında bazı şeyler vardır ki akıllarda yer eder unutulmaz izler bırakır genç dimağlarda. Köyümüzün zengin ve maneviyata değer verenleri bunlara azami dikkat gösterirlerdi hatta bazı zaman aralarında ihtiyaçlı ve fakirlere Ramazanda iftar ve Bayramlarda Bayramyemeği yedirmek için bölüşmede sana misafir olacak bana misafir olacak diye münakaşalar bile çıktığı olurdu.
Benimde 1950 li yıllardan aklımda kalan bir iftar yemeği var ki hala o güzel tatlı ve yemekler gözümün önünde durur gibi.
Köyün zengini sayılan sahavetli Çimen Mehmedi gil denen bir aile vardı. Evin reisi Mehmet emmi ve muhterem eşleri Merhume Ayış yenge oğulları ve kızları hepside mütevazı alçak gönüllü sevilen insanlardı. Bu ailenin küçük oğlu olan Necmeddin çok samimi bir arkadaşımdı çok günlerimiz kardeş gibi bir arada geçerdi. Bana davet gününden bir hafta önce Ismayıl gardaşlık filan gün akşam iftar yemeğini bizde yiyeceğiz anam öyle söyledi sakın başka bir yere söz verme tamam mı dedi?
O gün geldi akşam vakti iftara yarım saat kala evimizin kapısı çalındı. Ve bizim bütün ailemizi ana ve babasının çağırdığını iftar etmeye onlara gitmemizi istedi, ama anacığım evimizi Mübarek günde yalnız bırakmamak için, kibarca olmaz guzum Necmeddin siz İsmail ile gidin beraber iftar edin biz evimizde iftar edelim dedi.
Akşam vakti açlık çökmüş belki de ilk oruç tutmaya başladığım yıllarım yaşım küçük onların evine girince mis gibi kokular geldi burnuma. Bütün o güzelim yaprak sarması etli kuru fasulye mevsime göre bulunan sebzelerden yapılmış salata gibi yemeklerin yanında benim çok dikkatimi çeken ve lezzetine doyamadığım ömrümde hiç görmediğim yemediğim bir tatlı vardı ki adı revani imiş. Çok sevmiştim ama bizim gibi fakirlerin evlerinde olması yapılması mümkün değildi. Her malzeme olsa anacığım bu tatlının ustası olsa bile o bolca şekeri bulup onun tadını vermek mümkün olmazdı.
Allah rahmet eylesin kabirleri geçmiş güzel komşularımızın nur içinde yatsınlar, cennet mekânları olsun bu tür eli gönlü açık ve alçak gönüllü zengin ve sahavetli insanların.
