İç Anadolu Bölgesi ülke coğrafyamızın merkezinde, kuzeyden Kuzey Anadolu ve güneyinde ise Toros dağları ile çevrilidir. Türkiye’nin önemli tarımsal üretim merkezleri arasındadır. Toplam yüz ölçümü 151.000 kilometrekare olan ve Türkiye’nin %21’ini kaplayan Orta Anadolu da denilen İç Anadolu Bölgesi, Doğu Anadolu Bölgesinden sonra en büyük ikinci bölgemizdir. Elbette bu özellikte, yer şekillerinin ve iklimin de tahıl üretimine uygun olmasının büyük payı vardır. Geniş ovaların yer aldığı İç Anadolu Bölgesi’nde tarım için makinalı tarım daha kolaydır. Bölgenin tahıl üretiminde başı çeken ovası Konya Ovasıdır. Konya ilini Ankara, Yozgat ve Kayseri takip etmektedir. İç Anadolu Bölgesi'nde yetiştirilen en önemli bitkiler tahıllardır. Bu nedenle İç Anadolu Bölgesi, Türkiye’nin tahıl ambarı olarak da bilinmektedir. Makarnalık, ekmeklik buğdayın yanı sıra arpa, çavdar ve yulaf üretimi de bölge ekonomisinde önemli bir paya sahiptir. Tahıl dışında, büyük ölçekte şekerpancarı, ayçiçeği, fasulye, nohut, soğan, patates, çekirdeklik kabak, mısır ve sarımsak, havuç, domates gibi bazı sebze üretimi de yapılmaktadır.
Ülkemizde baklağil yetiştiriciliğinde akla ilk gelen alanlardan biri de İç Anadolu Bölgesidir. Anavatanı Anadolu olan nohut, ülkemiz mutfağında önemli yeri bulunan kuru fasulye, protein zenginliği nedeniyle sıkça tüketilen mercimek gibi ürünlerin yetiştiriciliği İç Anadolu’da yaygın yapılmaktadır. İç Anadolu Bölgesinde özellikle Konya ve Yozgat illeri mercimek üretiminde başı çekmektedir.
Ekonomisi tarıma bağlı olan İç Anadolu Bölgesi’nde tahıl ve bakliyat ürünlerinin yanı sıra özellikle şeker pancarı, mısır, patates, ayçiçeği ve son yıllarda çekirdeklik kabak ekim alanları artmaktadır. Bölgede elma, armut, badem gibi meyveler de yetiştirilmektedir.
Konya, Eskişehir, Kayseri, Yozgat ve Aksaray illerinde özellikle sulama imkânlarının daha çok olduğu alanlarda şeker pancarı ve Niğde ve Nevşehir dolaylarında patates üretimi yaygındır.
Bölgede su kıtlığı çekilmesine ve bu durumun tarımı olumsuz etkilemesine rağmen sulanabilir alanlarda sebze tarımı devam ettirilmekte kavun, biber, domates, lahana, patlıcan, ıspanak, bezelye, havuç, salatalık, pırasa ve yeşillik tarımı da yapılmaktadır. Bölgede son yıllarda geniş alanlarda seracılık yapılmakta ve sera ürünleri yetiştirilmektedir.
İç Anadolu bölgesinde Nevşehir ili başta olmak üzere bağcılık oldukça yaygın yapmakta, üzüm yetiştiriciliğinin yanı sıra kayısı, elma, armut bölgede yetiştirilmektedir.
İç Anadolu Bölgesi’nin ekonomisi bazı illerimizde sanayi ve hizmet sektörü gelişmesine rağmen ağırlıklı olarak tarıma dayanmaktadır. İstihdam yönünden de tarım sektörü önemli bir paya sahiptir. Bölgenin coğrafik özelliklerinden dolayı tarımda makine kullanımı yaygındır. Bölgede yapılmakta olan tarım fuarlarının üreticilerin tarım teknolojilerindeki yenilikleri ve gelişimini takip etmelerinde önemli payı vardır.
Yeni geliştirilmiş teknolojik ekipmanlara sahip olma yolunda üreticiler gayret göstermekte olup işletmelerde arazi miktarı azlığı ve parça sayısının fazlalığı da önemli problemlerdendir. Yarı kurak iklime sahip olan bölgede nadas önemini korumaktadır. Bu güne kadar uygulanan bazı projelerle azaltılmış olan nadas alanlarının su kaynaklarının yetersiz olması nedeniyle artış göstereceği tahmin edilmektedir. İç Anadolu Bölgesi’nde tarımın en önemli sorunu su temini ve sulamadır. Bölgede yeterli yağışın olmaması özellikle ilkbahar yağışlarının yetersiz olması veya gecikmesi, üretimde ekilecek bitki seçimi ve üretim miktarında dalgalanmalara neden olmaktadır.
Üretimde istikrar ve beklenen artışın sağlanabilmesi, çevrenin korunması ve tarımın sürdürülebilirliği bölgenin en büyük ve öncelikli problemi olan su teminine bağlıdır. Bu nedenle bölgeye dış havzalardan acilen su getirilmesi büyük önem taşımaktadır.
Bölgede ki mevcut tarımsal üretimin sürdürülebilmesi ve üretimin daha da artırılması için bölgeye su temin edilmelidir. Ayrıca bütün sektörler suyu tasarruflu kullanmalıdırlar. Sulama konusunda yeterli bilgiye sahip olan İç Anadolu çiftçisinin tarımsal üretimden kaçmaması içinde sulama suyunu verimli kullanan sulama teknikleri ve daha uygun tarım makineleri kullanımı destek ve kredilerle teşvik edilmelidir.
Değerli okuyucularım, ekmek fiyatları ile ilgili yeni bir karar aşağıda görüldüğü gibi aynen verilmiş olup 14 Mart 2024 tarihli Resmi Gazetede yayınlanmıştır.
Günümüzde halk tipi ekmek diye de bilinen ekmek üreten fırınların çoğu “Unlu Mamuller” adını almıştır. Bu iş yerleri halk tipi diye bilinen ekmek yanında simit, kuru ve yaş pastadan tatlı çeşitlerine kadar birçok unlu mamulü de üretmektedirler. Bu nedenle bu kararın ekmek fiyatında ki bağlayıcılığı muhakkak, ancak diğer ekmekler ve ürünler için uygulama nasıl olacak göreceğiz. Halk tipi ekmek unundan daha ucuz olan undan yapılan kepekli ekmek gibi ekmeklerin piyasa da daha yüksek fiyata satılmaktadır. Uygulamada onlar içinde bir sınırlama getirilmelidir. Tip una göre ekmek fiyatı belirlenmeli veya sadece halk tipi ekmek üreten fırınlar özel desteklenmelidir. Ekmek üreten fırınlar ile Unlu Mamuller üreten iş yerleri ayrılmalı ve bunlara yeni bir statü getirilmelidir. Aksi halde serbest piyasa ekonomisinde halk tipi ekmek ve diğer çeşitli ekmeklerin fiyatları kontrol altına alınamaz.
