Şu günlerde çokça yaşıyorum, okuyorum, duyuyorum, şu ''Eski-Yeni'' çatışmasını. Bilmem neden herkes bunu konuşur, her olay buna bağlanır oldu.
Bir AVM'ye, büyük yapılara plazalara gidildiğinde yanındaki iki büyüğün ilk sözleri ; bizim zamanımızda diye başlar..
Bizim çokça anlamadığımız, bilmediğimiz şeyler anlatılır..
Çocukluğumuza verin..
Eski Türkiye derler hep. Eskiden böyle değildi. Hastanede sıra beklerdik, ilaç bulamazdık, gramlık yiyecekler alırdık.
Kısaca bizim neslin pekde anlamadığı konular konuşulur.
Konuşulur da düşünmeden edemem. İmtihan ağırlaşıyor mu diye.. Azın imtihanı az, çoğun imtihanı çok olmaz mı nede olsa ?
Doğrusu..
Belirtmek istedim konu Türkiye'nin eskiden nasıl, şimdi nasıl olduğu değil. Herhangi bir siyasi partinin reklamı veya propagandası değil.
Bizim eskisen nasıl olduğumuz, eskinin nasıl yaşadığı, bizim bunca nimete yapabildiğimiz şükür.
Herşeyden öte gelişen ve değişen ama kıymet bilen ülkenin, değişen gelişen ama kıymet bilemeyen gençleri oluvermişiz..
Biz hiç hastanede sıra beklemedik. Biz ne istersek aldık..
Borçluyuz..
Eskiden, eskilerden daha çok borçluyuz..
Ülkemizde gençlere en çok ihtiyaç olan bu dönemlerde, ülkemize daha çok borçluyuz...
Bizim gençlik yolculuğumuz Musab'larla başladı Sultan Mehmet'lerle devam etti..
Biz borçluyuz..
Anadolu'ya borçluyuz.
Batıya Doğuya borçluyuz.
Biz gençler ;
Bir ayağı Anadolu'ya basacak diğer ayağı Dünyayı gezecek.
Bir elinde kitap, diğer elinde sancak taşıyacak. Bir eline ayı diğerine güneşi verselerde vazgeçmeyecek.
Hep dik duracak, ama hiç diklenmeyecek.
Tarihini doğru bilecek, kendisine emanet edilen düsturunu bozmayacak.
Mehmet Akif'lerin Necip Fazıl'ların aradığı gençlik olacak.
Herşeyden öte bu ülkeye, bu millete, bu ümmete diğer her genç gibi borçlu olduğunu bilecek.
Dünyanın bir ucunda, Arakan'da Suriye 'de Kudüs' te olacak, hissedecek.
Yeri gelecek Mısır'da zindanda olacak, yeri gelecek Bosna'da Azerbaycan'da Doğu Türkistan 'da olacak..
Bilecek.. Bilecek ve hep inanacağız..
Selam ve Dua ile...
Twitter : @senolyilmz
