Melek, Nebi Aleyhisselam'a;
O'nu sever misin? dedi.
Nebi Salallahu Aleyhi ve Sellem;
Evet, buyurdu.
Melek; doğrusu, ümmetin yakında
O'nu öldürecek.
Dilersen, öldürüleceği yeri
Sana göstereyim, dedi.
Elini yere vurdu,
Kırmızı bir çamur getirdi.
Ümmü Seleme hemen çamuru aldı,
Örtüsüne sardı ve hıfzetti.
Kerbela'da on Muharrem!
Çıkınında duran kırmızı topraktan,
Kan damlamaya başladı.
Ümmü Seleme anamız bunu gördü...
Şehit edildi Hz Hüseyin.
Gök ehli ağlar, yer ağıdını salar.
Ehli beyti şehit ettiler!
Kanlar dondu, yüzler soldu.
Şehidlerin ahını herkes duydu!
Dünya kurulalı böyle acı görmedi!
Dost bilinen düşmanlar birleşti,
Aç susuz bıraktı, etrafına set çekti,
Resulün nesline, beşikteki bebesine kast eyledi,
Can almak için planlar biçti…
Ah Dedem, Can Dedem.
Canlar sana kurban Dedem!
Mahzun ve üzgün,
Yüreği yanık Dedem.
Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin
Cennet gençlerinin efendisi,
Cennet reyhanları,
Dünyada Dede'lerinin güzel kokuları.
Onları gördüğünde neşelenir,
Hüznü dağılır,
Bazı kere onları yüklenir,
Namazına devam eden Dede!
Hz. Zeyneb'den olan kızı Ümame'yi,
Dedesi namazda onu omuzuna alır,
Rükûa gittiğinde yere bırakır
Kalktığında tekrar omuzuna alır.
Ne muhteşem bir Dede,
Kızların toprağa gömüldüğü
Horlanıp hakir görüldüğü devirde
Omuzlarında yükseltir kız torunu Ümame'yi!
Rasulullah'a soruldu, ehli beytinden;
En sevgili olanın kimdir?
Dedi Allah Resul'ü;
"Hasan ve Hüseyin" diye buyurdu.
Fatıma anamıza seslenerek;
"Oğullarımı bana çağır, onları kucaklayayım.
Hüseyin bana, ben Hüseyin'e aitim.
Hüseyin'i seveni Allah sevsin." buyurdu.
Hasan dedesine,
En çok benzeyendi.
Hüseyin de dedesine,
Vücut olarak benzerdi.
"Allahım ben onları çok seviyorum
Sen de onları sev " diyerek dua ederdi.
Bir omuzunda Hz. Hasan,
Bir omuzunda Hz. Hüseyin,
Onları öperek sahabelerinin yanına gelirdi.
Seviyoruz Allah’ım Hz. Hasan'ı
Seviyoruz Allah’ım Hz. Hüseyin'i,
Tüm Ehli Beytini,
Ayırma Allah’ım bizi onlardan,
Yolunda olanlarından...
Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin
Dedeleri vefat ettiğinde,
Yaşları çok küçüktü.
Hz Hasan efendimizden, naklettiği,
Bir hadisi şerifte şöyle buyuruyor
Dedeleri Resulullah. (S.A.V);
“Doğruluk gönül huzurudur.
Yalan ise kalbe sıkıntı verir.”
Doğruluk üzere kalmak dileğiyle…
