Herkesin gözü ağlıyor göz yaşı çağlıyor
Üzüntü ve hüzün yüreklere saplanıyor
Gök yüzü,sema da durdular, yasla ağlıyor
Yeryüzü de ağıtları salmaya başladı
İnanmadı sevenleri de itiraz etti
Pek çok sahabenin bu vakitte aklı gitti
O gün üzüntüyü anlatmaya güç yetmedi
Ehli beyt ve sahabe ağlamaya başladı
Meleklerde gökten inmişler huzurundalar
Hepside saf saf olmuş sana ağlamaktalar
Yer ağlar sema ağlar ins ve melekut ağlar
Yaratılan her şey bu gün matemlerde yaslar.
Hz. Ali efendimizde duyunca aniden
Bir müddet harekette edemedi yerinden
Hz. Osman efendimiz konuşamadı o an
Hz. Ömer efendimizde kılıcını çekti
“Kim Resul öldü derse keserim dilinden”
Hz.Ebu Bekir koştu girdi hücresine
Kaldırdı örtüyü hemen gördü nur yüzünü
Pak alnına bir öpücük kondurdu hemen.
Anladı vefat ettiğini hıçkırıp ağladı
Yüzünü gözünü sürdü O’nun nur yüzüne
Nur gibi parlıyordu nur cemali ay gibi
“Hayatın gibi mematında hoştur Sen’in”
Hz. Ebu Bekir sonra mescide kürsüye geçti
“Ey müslümanlar Peygamberimiz de her fani gibi ,
Göçtü bu alemden o aleme, ebediyete gitti,
O sonsuz hayattadır hiç ölmez bilesiniz.”
Hz. Ebu Bekir Ali İmran suresinden bir ayet okudu;
“Allahın Resulüdür Habibim Muhammed de.
Yine ondan önce de, çok Resuller gelmiştir,
O dahi onlar gibi, elbette ölecektir.”
Onun sözüyle ashap kendilerine geldi
Resulullahın vefat ettiğine inandı
Hz. Ali gasleylediler mübarek bedeni
Fadl ibni Abbas’da ona yardım eyledi.
Bedeninden miskler yayıldı her bir yana
Alınmamıştı böyle bir koku dünyada
Kefenlediler mübarek bedenini sarıldı
Sedir üzerinde getirdiler O’nu mescide.
Gül Ahmed, Gül Muhammedim, Gül Resulüm,
Gül kokular misler saçar teni Gül Ahmedim
Canlar hepsi feda olsun sana Gül Ahmedim
Sana benzemek ister her aşık ruh Gül Ahmedim.
Bölük bölük geldi melekler namaz kılmaya
Grup olup mescidde son vazife yapmaya
Tüm sahabe de başladı namazı edaya
Defnedilmeye gelmişti netice Resulü.
Nereye defnedilecekti Resulullah?
Hz.Ebu Bekir şöyle dedi;”Duydum Resulden,
Vefat ettiği yere defn olur Peygamberler,
Resulullah böylece Hazreti Aişe’nin
Mübarek odasına defn oldu geceleyin.
Kabrinde en son Kusem Bin Abbas vardı
En son nurlu yüzünü ben görmüştüm dedi,
Dudakları oynardı eğildim dinledim;
“Ya İlahi ümmetim! Ya İlahi ümmetim
Diye yalvarıyor buna bizzat şahidim.” Der.
Sen gittin gideli Ya Resulallah gönüller
Sensizlik çok koydu ümmetlerine hüzünler
Senle doluyduk biz ömrümüze berekettin
Senin varlığındı bizi yaşatan efendim!
Senin halifelerin gökte yıldızlar gibiydi
Tabi olduk hepsine uyduk senden sonrada
Müslümanların aydınlattı hep yolumuzu
Minnetle alemler sana uydu efendim!
Sevgili peygamberim senden şefaatler beklerim,
Fakat ben kendimi bilirim şefaate layık insan değilim,
Sen ki;” İlâhi Ümmetlerim, İlâhi ümmetlerim”dedin,
Bizi de inşAllah ümmetin olarak görürsen,
Şefaatinizi niyaz ederim Yâ Resulallah!
