Daha yaşı onüç, on beş arası
Çağrıldı çocuklar vatan müdafası
Kalmadı er, adam cephe hattında
Asker lazım vatan savunmasında
Şehit çocuk sen de büyüyecektin
Ergenlik çağını da geçecektin
Harman yerin de koşup oynayacak
Havasınla sevip sevdalanacaktın
Sardı boğazın her yanını düşmanlar
Bayrağa, toprağa gözün dikmişler
Senin olanı senden alacaklar
Kök salacaklar, bağın bostanında
Vatan namustu, yurttu, can, canandı
Toprağımıza hainler basmamalıydı
Giden şehit oldu Çanakkale’ye
Çağrıldı bin üç yüz on beşliler cepheye
Dayanır mı bunlara canlar özler
Babaları Çanakkale‘de şehitler
Analar kınaladı ellerini kuzularının
Duayla cephelere gönderdiler
Oğlum sakın ha korkma der
Baban sana orada yardım eder
Vatanı savun, durma canını ver
Bırakma bu aziz vatanı, haine der
Sabır çekti analar tesbihlerde
Kavrulan yürekleri soğutmada
Kuzuları saldılar kurtlar önüne
Duadan başka yoktu çarelerde
Allah kabul etti yüce katından
Çanakkale sen, Çanakkale senin
Mübarek kanlarınızla yıkandı denizin
Şehit düştüler birer birer toprağa
Korktu zalim, çocuk askerden
Nasıl gördüyse seni gözünden
Onların başına kıyametini getirdin
Cehennemi yaşattın ölmeden
Eller değildi kavuşan
Hoşgeldin diye sarılan
Havada çarpıştı mermiler
Sanki gökten yağmur gibi yağan
Bir kez daha gördüler ki
Bu vatanın on beşlisini
Vatana verdiğin değerini
Çanakkale’nin çocuk askerini
Bayrak, sancak yere inmez
Vatan toprağına hain giremez
Vatan bizim, deniz bizim, can bizim
Şehit kalemiz, Çanakkale geçilmez!
