1970 yılında Çumra’da doğan ve Romanya’da çiftçilik ile uğraşan Şakir Aksoy, Romanya yolculuğunu ve hayat hikayesini anlattı. Gençlerin geçmişi unutmadan yaptıkları işleri en iyi şekilde yapma çağrısında bulunan Aksoy, Konya’ya olan vefa borcunu da ödenmeyeceğini ifade etti.
Öncelikle sizleri tanıyabilir miyiz?
Şakir Aksoy. 1970 yılında Çumra’da doğdum. İlkokul mezunuyum. Babamın ve dedemin mesleği nakliyecilik. Biz de 2000’li yıllardan sonra hem nakliye hem de tarımla uğraşmaya başladık. Romanya’da yaşamımı sürdürüyorum. Dede ve baba mesleği olan tarım ile uğraşıyorum.
İş serüveniniz hakkında bilgi verir misiniz?
Babam otobüs şoförüydü. İlkokul yıllarımda aklımda ya bir işe girme ya da memur olma düşüncem vardı. Memur olmak yerine bir işe atılarak sanayici olmak istedik. Çumra’da olduğumuz için kışın Konya’ya gelip gitmek konusunda sıkıntı olacağı için sanat öğrenemedik ve hayalimize ulaşamadık. Otobüste muavinlik yapmaya başladık.
Daha sonra Çumra’da Bağ-Kur Çarşısı’nda eniştemin dükkanında tezgâhtarlık yaptık. Dayımlar traktör alım satımıyla ilgileniyordu ve onların yanında çalıştıktan sonra askere gidip gelerek nakliye işine başladık. Onun ardından Konya’da bir nakliye şirketi kurduk. Daha sonra bu işimizi ortağımıza devrettik. 2003 yılında başlamak üzere 2004’de komple yatırımımızın yüzde 90’ını Romanya’da oldu. 2004 yılından bu yana da Romanya’da tarım ile uğraşıyoruz.
Romanya hikayesi nasıl başladı?
Babamın arkadaşları Romanya’ya TIR şoförlüğü yapıyorlardı, ben askerden geldikten sonra da bana Romanya’da çalışmanın avantajlarından bahsettiler. Ben de onlara Türkiye’ye geldiklerinde Romanya’ya beraber gitme teklifinde bulundum. 5 yıllık pasaport çıkarttık ancak gitmek o güne nasip değilmiş.
İlerleyen günlerde Çumra’daki Dayım Ramazan Turan’ın da Romanya’ya gideceklerini duyduğumda ben de onunla birlikte gitmek istediğimi söyledim ve böylelikle Romanya macerası başlamış oldu. Romanya’ya 2003 yılında ilk gittiğimizde önce bir tarla baktık ancak istediğimiz araziyi bulamadık. Ağustos ayında da arazi için bir görüşmemiz oldu. 2003 Aralık ayında Romanya’da şirketi kurduk ve 28 Şubat 2004 yılında Konya’dan malzemeleri yükledik ve Romanya’da kalıcı olarak mücadelemiz başladı. Önce Romanya’da dayım ile ortak olarak tarımsal faaliyetleri sürdürdüm. Ardından kardeşim geldi ve burada bulunan nakliye şirketimizi 2006 yılında kapattık. Eniştem de bizlerin yanına geldi ve Romanya’da bir aile şirketi olduk. Dayım ile 2010 yılında ortaklıktan ayrıldık. Ben, kardeşim ve eniştem 2010 yılından bu yana ortak bir şekilde devam ediyoruz. Romanya’da havuç ve soğan ihtiyacı olduğu için kendi ektiğimizi bu ürünleri Romanya’da kullanıyoruz. Ancak mısır ve buğday ürünleri Romanya’da tahıl fazlası olduğu için büyük firmalara verilerek yurt dışına pazarlaması yapılıyor.
Sizce Romanya ve Konya arasında tarımda ne gibi farklılar var?
Romanya’da tarla çok ve pazarlama imkanları yüksek. Bizlerin Romanya’da tarıma başladığımızda avantajlar oldukça iyiydi. Şimdi bu durumda değişimeler mevcut. Hem Romanya’da hem de ülkemizde tarım ile uğraşmak zor. Romanya’da şu anda işçi sorunu mevcut. Konya’da su sorunu var iken Romanya’da su sorunu yok. Ülkemizde olduğu gibi Romanya’da da çiftçiye destekler mevcut.
Memleket özleminizi nasıl gideriyorsunuz? Romanya’da zamanınız nasıl geçiyor?
Romanya’da hayatımızı ağırlıklı olarak tarım yaptığımız alanda bulunan çiftliğimizde geçiriyoruz. Genellikle zamanımızın büyük çoğunluğunu çalışmak ile geçiriyoruz. Sıla-i rahim’e önem veriyoruz ve sık sık hem Konya’ya hem de Çumra’ya gelerek geçiriyoruz. Bizler Konya’nın tarımdaki başarısını yaptığımız işteki başarımız ile oraya aktarıyoruz. Bünyemizde 12 yıl boyunca çalıştırdığımız 18 sabit kişi mevcut. Konya’mıza vefa borcu ödenmez. Bizim önceliğimiz dostluk ve Sıla-i rahim.
Gençlere tavsiyeniz ne olur?
Gençler geçmişi unutmayarak çalışarak azmederek sevdikleri işin peşinde koşsunlar. İşlerini iyi yapsınlar.
Teşekkür ederiz.
İBRAHİM HAKKI BÜYÜKHARBUT
