Taştaki yazını okuyamadım,
Sen kimin nesisin bilmem ki toprak,
Belli ki ahrete giden bir yolcu,
Üstünde duacın kuru bir yaprak..
Bir zamanlar sende can taşıyordun,
Dünya telaşıyla uğraşıyordun,
Oğlum kızım eşim dostum diyordun,
Nerde kaldı simdi o sevdiklerin.
Güldüğün gün oldu ağladığında,
Bir lokma aş için çalıştığında,
Varlığa yokluğa alıştığında,
Kurduğun o dünya tarumar şimdi.
Ölümsüz sanmıstın belki kendini,
Koca dünya yıkıp geçti bendini,
Vurup kırdın hüner saydın zümünü,
Belkide kırmadın hiç bir gönülü.
Tayyip der dünya bu ne yapsan boşa,
Hoş seda eyle ki gönüller coşa,,
Varlığın yokluğun yazılmaz taşa,
Dosttan gelen bir Fatiha servetin.
