13 Ekim 2015...

Dünya bu tarihi not düşsün...

Hem de altın harflerle...

Millilerimiz, milli ruhla ve milli güçle çıktıkları Torku Arena'da güçlü rakiplerini adeta ezdi...

İzlanda'nın fiziki olarak bizden üstünlüğü vardı...

Ama olsundu...

Onların fiziki üstünlüğü varsa, bizim de milli gücümüz vardı. Ruhumuz vardı onlarda olmayan...

Bu gücün önünde kim durabilirdi ki...

Torku Arena, fiziki güçle milli ruhun çarpıştığı bir arena oldu adeta...

Ve Torku Arena'yı dolduran 42 bin yürek, millilerin Konya'da yazdığı bu tarihte kalemi tutan el oldu. 

Altın harfleri 90 dakika boyunca susmayan taraftar, ilmek ilmek işledi Torku Arena'da...

Futbolun en güzel tarafı da buydu ya...

Milli birlikteliğe, milli heyecana, milli bilince, milli ruha en çok ihtiyaç duyduğumuz dönemde çıktı milliler sahaya...

Azmin zaferi, birlikteliğin rahmeti vardı ortada. 

Ve dakikalar 89'u gösterdiğinde Selçuk İnan'ın tekmelediği top, İzlanda'nın kalesini adeta vurdu. Bu vuruş, yüreklerimize su serpen kapakların açıldığı andı...

Geçmişten günümüze kısacık bir yolculuk yapalım şimdi.

Letonya maçı ile millilerimiz Konya'ya gelmişti. Konya'da milli atmosfer en üst seviyedeydi. Konyalı ve Konya'da milleri yalnız bırakmayan milli sevdalılar, burada bir güç yumağı oluşturmuştu. 

Millilerimizin öncesinde oluşan tablo nedeniyle birazcık boynu büküktü...

Ama evliyalar şehri, Haçlılara dur diyen Selçukluların payitahtıydı Konya...

Geçir verir miydi? Pabuç bırakır mıydı öyle kolay kolay...

Yok yook... Asla...

Letonya maçı ile bismillah dedik.

Ve hemen ardından bir dünya devini daha ağırladık. Cürmü Konya'nın toprakları kadar olmayan bir devdi gözümüzde Hollanda...

Dedik ya, burası Konya... Buradan çıkış yok!

Öyle de oldu...

Çıkabildi mi Hollanda? 

Bizde toplu atan yürekler olduktan sonra değil Hollanda, karşımıza tüm dünya çıksa ne fayda?

Hollanda maçı ile de Ya Allah dedi Türkiye'nin erleri...

Fetih adım adım geliyordu. Zafer yakındı. Fransa'nın kapıları aralanmış ancak sadece bir adım atmak lazımdı...

Ve yine Konya ev sahipliği yaptı dünyanın gözü önünde cereyan eden bu şanlı 90 dakikaya...

Torku Arena adeta millilerin son kalesi oldu...

Daha stadyuma girer girmez korkmadın mı Allah aşkına İzlanda?

Ya 90 dakika boyunca nefesini milliler için tüketen, 'Ya Allah, bismillah, Allahuekber' nidaları ile gücümüze güç katan 42 bine ne demeli?

Karşımıza kim çıksa yıkılır, önümüze kim gelse ezilirdi...

İzlanda'yı da dize getiren millilerimiz için artık Fransa yolu gözükmüştü. 

Gözlerimizden süzülen yaşlar bu kez ağıt değil. Cana değen bu kez acı değil... Yüreklerimizdeki tıpırtı bu kez sızıdan değil...

Seviniyoruz, mutluyuz...

Her şeye rağmen, cennet vatan ülkemiz üzerinde oynanan büyük oyunlara rağmen zafere inanan 70 küsur milyon olarak seviniyoruz. 

'İnna fetehna leke fethan mübiyna!'

Zafer inananlarındı, zafer yakındı, şimdi zafer için çalsın fetih marşı...