Vefa, sözünü yerine getirme, sözünde durma, borcunu ödeme, sevgi, dostluk ve bağlılıkta sebat, yetme, yetişme gibi anlamlara gelen güzel anlamlar çağrıştıran bir kelimedir.
Sonradan İstanbul'un bir semtine isim olmuş, bu güzel semtimiz de nasıl olduysa bozasıyla meşhur bir mekan olarak anılır hale gelmiştir.
Cephede savaşın bütün şiddetiyle devam ettiği bir andır. Kurşunlar askerlerin üzerinden vızır vızır adeta akmakta, kimi askerler isabet eden kurşunlar sebebiyle ya hayatını kaybetmekte, can vermekte ya da yaralanmaktadır.
Bir asker komutanına gelir, yalvarır, izin ister. Yaralanmış arkadaşının yanına ulaşmayı ve onu kurtarmayı düşündüğünü söyler. Komutan, bu işin çok zor olduğunu, hem arkadaşını kurtaramayacağını, ağır yaralı olduğunu, onun yanına gitmeye değmez olduğunu söyler ve izin vermek istemez.
Asker yalvarır, yakarır. Komutan bu ısrar karşısında izin verir, yine git ama bu kadar tehlikeyi göze almaya değmez der.
Asker sürüne sürüne atılan yüzlerce kurşunun altında arkadaşına ulaşır. Onu kucaklar ve bir şeyler söyleyerek son nefesini verir. Asker tekrar aynı şekilde, zorlanarak gözyaşlarıyla terk ettiği yere geri döner.
Komutana arkadaşının can verdiğini haber verir. Komutan Ben sana söylemiştim, gördün ya gitmeye değmezmiş deyince, asker gözyaşlarıyla hıçkırarak değdi komutanım değdi, söylediği son söz gitmeme değdi diye cevap verir. Komutan nasıl yani, ne dedi, nedir son sözü? diye merakla sorar.
Asker arkadaşının söylediği o anlamlı söyler:
Çok sağ ol, geleceğini biliyordum
Bütün bunları, organize ettiğimiz, Konya İmam Hatip Lisesi 1975- 1976 mezunlarının, 38 yıl sonra bir araya gelme, buluşma, toplanma,kucaklaşma toplantısına gelen ve gelemeyen, bile bile gelmeyen arkadaşlarımızı görünce hatırladım.
Yurdumuzun çok uzak şehirlerinden, Tekirdağ'dan, İzmir'den, İstanbul'dan, Eskişehir'den, Ankara'dan, Sakarya'dan, Muğla'dan, K. Maraş'tan, Ş.Urfa'dan, Anadolu'nun pek çok köşesinden, Denizli'den, Kütahya'dan pek çok arkadaşımız Konya'ya gelip bu toplantıya katılırken, Konya'nın içinde olup ta aramıza gelmeyen ve gelemeyenleri görünce vefa duygusunun ve bu duyguya sahip olmanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamış oldum.
Hele bir arkadaşımızın, Kütahya Tavşanlı'dan Şükrü Yılmaz arkadaşımızın bir hafta önceden Konya'ya tarihi şaşırıp çıkıp gelmesi, yine Ankara'dan Merkez Bankası'nda görevli Müdür yardımcısı M. Ali Tuğlu kardeşimizin toplantımıza yoğun işleri olması sebebiyle Ankara'ya dönüp tekrar Konya'ya ikinci kez gelmesi bütün arkadaşlarımızı duygulandıran vefa örnekleri olmuştur.
Ankara Başsavcısı Fethi Şimşek, Konya Milletvekili Hüseyin Üzülmez, Lüleburgaz Müftüsü İsmail Güney, Selçuklu Müftüsü Ali Okutan, TRT Dış yapımlar Prodüktörü Dursun Özsoy, Çumra Müftüsü Bekir Yücel, İş Adamı Mustafa Menekşe, Muammer Bişkinler, Av. Celalettin Özdemir, esnaf ve tüccar Bayram Ali Arpa ve Ahmet Toksözlü, Merkez Bankası Müdür yardımcısı M.Ali Tuğlu'lar bu vefakar dostlardan sadece bir bölümüydü.
Bu arda ismini yazmakla bitiremiyeceğimiz bir çok öğretmen, imam hatip, Belediye Başkanlığı yapmış emekli, esnaf ve tüccar kardeşlerimiz vefa duygusuyla bir araya gelip kucaklaştılar, yeniden helallaştılar. İki yıl sonra tekrar buluşmak üzere vedalaştılar.
Bizler ise ağaran saçlarımızla, tatlı bir yorgunlukla tekrar tekrar kucaklaşarak birbirimize dua ederek birbirimizden ayrıldık.
Bu nesli, bu altın nesli, bu İmam Hatip neslini ülkeye daha çok hizmet etme, kulluk yarışında biraz daha öne geçme, üzerimizde bulunan sorumluluk bilincini daha çok yerine getirmeye yeniden söz verdik. Ahitleştik.
Kim bilir kaç yıl sonra, kimlerle bir daha ve nerede buluşmanın hüznünü yaşadık. Ölümleri nedeniyle aramıza katılamayanlara Fatihalar gönderdik.
Şimdi sıra ahde vefada.
Ahdimiz kutlu olsun, ahdimiz mübarek olsun.
Selam ve dua.
GÜNÜN SÖZÜ
MÜNAFIK'IN ALÂMETİ ÜÇTÜR:
- KONUŞTUĞU ZAMAN YALAN SÖYLER,
- SÖZ VERİR, SÖZÜNDE DURMAZ,
- EMANETE İHANET EDER.
Hz. MUHAMMED(s.a.v)
KAMİL BİRCAN
