Kunduracılar Sanayi Cami’nde imamlık yapan 52 yaşındaki Mithat Tömek, 4 Kasım 2020 tarihinde beynine kan pıhtı atması sonucu felçli kalan oğlunun bakımını eşiyle birlikte üstlenerek ihtiyaçlarını karşılıyor. Yüzde 98 felçli olması dolayısıyla oğlunun temel ihtiyaçlarını da kendisi karşıladığını belirten baba, sabrı ve oğluna olan ilgisiyle herkese örnek oluyor.
Sizi biraz tanıyabilir miyiz?
Ben Kunduracılar Sanayi Cami’nde Din Görevlisi olarak çalışan ve 2 çocuk babası Mithat Tömek. İşimin yanı sıra yaklaşık 2 yıldır felçli olan oğlumla ilgileniyorum, onun ihtiyaçlarını karşılamaya çalışıyorum.
Oğlunuzun başına gelen talihsiz olayı biraz anlatacak olursanız, bizlere neler söylemek istersiniz?
Oğlumun başına gelenleri anlatacak olursam, 4 Kasım 2020 tarihinde pandemi dolayısıyla olduğunu düşündüğümüz bir pıhtı sonucu ansızın rahatsızlandı. Kaldırıldığı Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Hastanesi’nde çekilen emar sonucu beyninde kan pıhtısı oluştuğu öğrenildi ve hastamız sabaha kadar uyutularak ihmal olduğu düşündürüldü. Bu konudaki hukuki sürecimiz zaten devam ediyor. Gittiğimiz diğer hastanelerde yoğun bakım süreci devam etti. Bu sürecinin ardından şuanda da devam ettiğimiz Beyhekim Eğitim ve Araştırma Hastanesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon Kliniğinde tedavi görüyoruz.
Oğlunuzun bakımını yaparken ne gibi ihtiyaçlar ortaya çıkıyor?
Asıl zorlu sürecin evde başladığını görmüş olduk çünkü konuşamıyor, yemek yiyemiyor, hiçbir temel ihtiyacınızı kendiniz göremiyorsunuz. Ama biz hayrın da şerrin de Allah’tan geldiğini ve bunun bir imtihan olduğunu bilerek hareket ediyor ve böylelikle durumu kolaylaştırmaya çalışıyoruz. Gıda olarak ilk başta 8-9 ay kadar mama aldık. Bunu da sağ olsun devletimiz karşılamıştı. Şimdi ise çorba kıvamında bir hazırlık yaparak ağızdan verebiliyoruz ancak sıvı türlerini ağızdan veremediğimiz için midesindeki hortum vasıtasıyla sıvı takviyesi yaparak tedavisine bu şekilde devam ediyoruz.
Oğlunuzun bu durumu sizin günlük hayatınız nasıl etkiliyor?
İhtiyaçları dolayısıyla bize bağımlı olduğu için birkaç gün şehir dışında işim olsa gidemiyorum. 3-5 yıl içerisinde kendi ihtiyaçlarını karşılayacak duruma gelmesini ümit ediyoruz ancak çok zor. Rabbim kimsenin başına vermesin.
İnsanlara bu hususta tavsiye verecek olursanız, neler söylemek istersiniz?
Bu tür olaylarda zaman çok önemli. İnsanlara mutlaka sağlıklarına dikkat etmelerini ve zaman zaman tahlillerini yaptırmalarını, rahatsızlıkları varsa ihmal etmeden tedavi olmalarını tavsiye ediyorum. Hastalığı küçümsemesinler. Tedavi sürecinin aksatılmadan yapılması gerekmektedir.
Selçuklu Belediyesi, sizin durumunuzla ilgili gereken ilgi ve akalayı gösterdi mi?
Konya’da bu tür engelli hastalar için büyük bir imkan tanındı ve bazen Selçuklu Belediyemizin hasta nakil aracıyla ya da ambulansla bazen de Büyük Şehir Belediyemizin anlaşmış olduğu ambulans firmasıyla tedavimiz için kliniğe gidip geliyoruz. Bu konuda Selçuklu ve Büyükşehir Belediyemize teşekkür etmek istiyorum, bizden hiçbir maddi istekleri de olmadı. Tabi böyle bir durumda anlıyorsunuz ki, hastamız taksi ya da normal bir araç vasıtasıyla bir yere taşımak son derece zor ve zahmetli çünkü tekerlekli sandalyeyi taksiye alamazsınız. Hasta nakil araçlarını başkanlarımız zamanında belediyelerimizin hizmetine tahsis etmiş. Bu, çok büyük bir boşluğu dolduruyor ama araçların dolu ya da bozulma ihtimali göz önünde bulundurularak sayının artırılması lazım.
Hastanız için istediğiniz talepler var mı?
Devletimize bilhassa tıbbi yönden yapmış olduğu düzenlemeler için gerçekten teşekkür etmek istiyorum. Şu anda devletimiz engelli hastalar için otomobil, taksi türü araçların vergisinde indirime gidilerek alım kolaylığı sağlıyor. Fakat bu kolaylığın, raporu olan ve tekerlekli sandalye kullanımı bizim gibi zorunlu olan hastalar için ticari araçlar için de sağlanmasını istiyorum. Her şeyi devletten beklemek olmaz. Konya’da 3 tanesi büyük, pek çok özel ve devlet hastanesi olmasına rağmen alet ve imkanlar noktasında tıbbi eksiklerimizi tecrübe etmiş olduk. Bu bakımdan devlet büyüklerimize, Konya kanaat önderleri ve iş insanlarımıza bir çağrımız var, bu tür hastalar için gerekli olan makine, Konya’da bir tek Beyhekim Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde var. Yine felçli hastaların tedavi sürecinde kullanılan el- kol robotu denilen ve yurt dışından geldiği için pahalı olan robotlara ihtiyaç vardır. Devletimizin yetişemediği hususlarda saydığımız ve hayırsever insanlardan bu konularda hayırları ve zekâtları vasıtasıyla Konya’mıza kazandırabileceklerini söylemiş ve rica etmiş olayım.
HACER CEYLAN
