Hayatımızın belki de en önemli değerleri, ilgiye, sevgiye en çok gereksinim duyan ve topluma uyum sağlamak için ellerinden gelen her türlü mücadeleyi yapan kimselerdir engelli kardeşlerimiz. Doğuştan ya da sonradan engelli olan kardeşlerimiz bizler için çok değerlidir. Onlara karşı anlayışlı olmalıyız ve sabırlı olmalıyız. Kendimizi onların yerine koyarak empati kurmalıyız. Onlara acıyarak bakmak, bizden yardım istemediği halde onlara yardım etmeye kalkmak onların kendilerini yetersiz hissetmelerine neden olur. Böyle olunca da hem onlar hem de biz mutsuz oluruz. Bundan dolayı engelli kardeşlerimiz bizden yardım istediğinde onlara gereken yardımı yapmalıyız ve onları anlayışla karşılamalıyız. Yaşam çok zor bir süreçtir. Bu süreçte engelli olan kimseler için daha zor bir duruma dönüşebilmektedir. İşte burada her birimize çok önemli görevler düşer. Özellikle de devletimiz bu konuda üzerine düşen görevleri en iyi şekilde yerine getirmelidir. Engellilerin sorunları dinlenilmeli ve yaşam onlara göre de düzene sokulmalıdır. Onların yaşamını kolaylaştıracak her türlü çalışmalar yapılmalıdır ve kardeşlerimizin sosyal yaşama uyum sağlamaları için her türlü sorumluluklar yerine getirilmelidir. Onları yalnız bırakmamalıyız, kendilerini geliştirebilmeleri için onların ilgilerine, yeteneklerine uygun sorumluluklar verilmelidir. Hayata bir de onların baktığı pencereden bakmalıyız ve kendimizin bir engelli adayı olduğunu aklımızdan hiçbir zaman çıkarmamalıyız. Engelli canlarımız ile ilgili şu sözleri de hayatımıza katmalıyız: ‘’ En büyük engel sevgisizliktir.’’, “En büyük engel sevgiden ve merhametten yoksun olmaktır.’’ İşte tüm bunlardan dolayı yaşamın, zamanın kıymetini bilelim ve zamanımızın en değerli anlarında engelli kardeşlerimize zaman ayıralım.