Hayatımızın belki de en  önemli değerleri, ilgiye, sevgiye en çok gereksinim duyan ve topluma uyum sağlamak için ellerinden gelen her türlü mücadeleyi yapan kimselerdir engelli kardeşlerimiz. Doğuştan ya da sonradan engelli olan kardeşlerimiz bizler için çok değerlidir.   Onlara karşı anlayışlı olmalıyız ve sabırlı olmalıyız. Kendimizi onların yerine koyarak empati kurmalıyız. Onlara acıyarak bakmak, bizden yardım istemediği halde onlara yardım etmeye kalkmak onların kendilerini yetersiz hissetmelerine neden olur. Böyle olunca da  hem onlar hem de  biz mutsuz oluruz. Bundan dolayı engelli kardeşlerimiz bizden yardım istediğinde onlara gereken yardımı yapmalıyız ve onları anlayışla karşılamalıyız.  Yaşam  çok zor bir süreçtir. Bu süreçte engelli olan  kimseler için daha zor bir duruma dönüşebilmektedir. İşte burada her birimize çok önemli görevler düşer. Özellikle de devletimiz bu konuda üzerine düşen görevleri  en iyi şekilde yerine getirmelidir. Engellilerin sorunları dinlenilmeli ve yaşam onlara  göre de  düzene sokulmalıdır. Onların  yaşamını kolaylaştıracak her türlü çalışmalar yapılmalıdır  ve kardeşlerimizin sosyal yaşama uyum sağlamaları için  her türlü sorumluluklar yerine getirilmelidir. Onları yalnız bırakmamalıyız, kendilerini geliştirebilmeleri için onların ilgilerine, yeteneklerine uygun  sorumluluklar verilmelidir.  Hayata bir de onların  baktığı pencereden bakmalıyız ve kendimizin  bir engelli adayı olduğunu aklımızdan hiçbir zaman çıkarmamalıyız. Engelli canlarımız ile ilgili şu sözleri de hayatımıza katmalıyız: ‘’ En büyük engel sevgisizliktir.’’,  “En büyük engel sevgiden ve merhametten yoksun olmaktır.’’ İşte tüm bunlardan dolayı yaşamın, zamanın kıymetini bilelim ve zamanımızın en değerli anlarında engelli kardeşlerimize zaman ayıralım.