Bugün hasta bir güvercine, daha doğrusu uçamayan bir güvercine saygısını gösteren Taha Kal isimli tramvay vatmanından bahsedeceğim…
Ne spor, ne siyaset, ne seçim, ne geçim…
Yaşamımızın değişik dönemlerinde evlerimizde, işyerlerimizde, yani insan olarak nefes alıp verdiğimiz bütün yerlerde hayvan dostlarımızla birlikte oluyoruz…
Çocukluğumda bir kedimiz vardı, onu kaybettiğimiz gün, bizim evimize bomba düşmüştü…
İnanılmaz üzülmüş, günlerce göz yaşı dökmüştük…
Evin bahçesine büyük derin çukur açtık ve çukura gömdük…
İnsanın hayatında mutlaka bir canlı oluyor…
Bazen köpek, bazen kedi, bazen güvercin, bazen muhabbet kuşu vs…
Bizim yaşamımıza girmiş, bazen kiracı olmuşlar, bazen evsahibi…
Bizi korudukları gibi evlerimizi de korudular…
Elbette bizler de onları koruduk…
Bütün ihtiyaçlarını giderdik…
Hayvanlara iyi davranan insanlar gibi, kötü davrananlar da var!
Bu yazımda kötüyü değil, iyiyi yazacağım…
Hayvana saygı duyan ve sabırlı olan birisini…
İsmi Taha…
Soyismi Kal…
O bir tramvay vatmanı…
Evden dışarı çıktığımda genellikle tramvayı tercih ederim…
Otobüsler ya da dolmuşlar gibi, tıkış tıkış değil…
Pandemi nedeniyle mesafe konusuna dikkat ediyorum…
Tramvaya kesinlikle maskesiz binemiyorsunuz zaten…
Vatmanlar bu konuda çok titiz, maskesiz yolcuları maskelerini takmaları noktasında nazikçe uyarıyorlar…
Anlamayanlara da “Erol Taş” yüzlerini gösteriyorlar ki, haklılar…
Konumuza dönelim…
Hafta içi Adliye-Alaaddin seferini yapan bir tramvaya bindim…
Mevlana durağını geçtik, Selimiye Caminin kavşağında tramvay önce vites küçülttü, sonra durdu…
Sonra vatman arkadaşımız ayağa kalktı, kafasıyla öne doğru kaykıldı…
En ön koltukta olduğum için, “neler oluyor” diye meraklandım…
Meraklı milletiz ya!
Tramvayın önüne çocuk mu atladı, ya da yaşlı veya engelli biri mi çıktı gibilerinden meraklı bakışlarla vatmanın başını takip ettim…
Ben de ayağa kalktım ve gördüğüm manzara karşısında hayretler içerisinde kalmadım, ama gururlandım ve vatmana “helal olsun sana kardeşim” dedim, içimden yüzüne karşı…
Koskoca tramvayı durduranı merak ediyorsunuz değil mi?
Güvercin…
Evet, yanlış duymadınız bir güvercin…
Hani, şu gölgesinden bile tedirginlik duyan güvercin…
Rayların ortasında öylece duruyor…
Vatman kardeşim Taha Kal, güvercini yolun ortasında hareketsiz görünce koskoca tramvayı durdurdu…
Gitmedi gölgesinden korkan güvercinin üstüne…
Kendisine teşekkür ediyorum, bana da böyle bir yazı yazdırdığı için…
Koca yürekli, hayvan seven, hayvana saygı duyan Taha Kal kardeşim, Allah senin gibilerin sayısını çoğaltsın…
“Hayvanları Koruma Kanunu” olsun elbette…
Ama şu da bir gerçek ki, hiçbir kanun, yasa insanın vicdanı ve merhameti kadar hayvanları koruyamaz…
Taha Kal canlı bir örnek…
İstese koskoca tramvayı durdurmaz ve yoluna devam ederdi…
Ama, vicdanı ve merhameti “dur Taha” dedi ve durdu…
Nokta.
