Her yeni yıl yaklaşırken yeni yıldan beklentilerimizi sıralıyoruz.
Sanki yeni yıl Aladdin’in Sihirli lambası.
Biz bir şey beklemesek de, yeni yıldan ne bekliyorsun diye soruyorlar.
Yani beklemek zorundayız gibi.
Bekliyoruz.
Sadece yeni yıldan mı bekliyoruz?
Aslında biz hep bekliyoruz.
Sevgiliden bekliyoruz.
Eşten bekliyoruz.
Arkadaştan bekliyoruz.
Karşımızda kim varsa bekliyoruz.
Bizi sevecek, sayacak, yönetecek , şans getirecek, mutluluk verecek bir şeyler bekliyoruz.
Tabi gelmiyor.
Geliyorsa da tesadüf
Biz işin bekleme tarafı ile ilgiliyiz.
Bir şey yapacaksak da önce o yapsın öyle diyoruz.
Hesabımız sağlam olsun.
Hesap da tutmuyor.
Hayal kırıklığı, hüsran, moral bozukluğu.
Şimdi yeni yıl geliyor; sağlık, mutluluk, para, iş bekliyoruz.
Bir niyet, bir hayal, ümit tamam da bütün sorumluluğu yeni yıla yüklemek anlamsız değil mi.
Niyet, bir hayal, ümit tamam da bütün sorumluluğu yeni yıla yüklemek anlamsız değil mi.
Yen yıl bir yılın bitişi, diğer bir yılın başlaması açısından bir dönüm noktası.
Geçmişin muhasebesi, geleceğin planını yapmak olarak baktığımızda, özel bir an.
Bir öz eleştiri anı.
Güncelleme zamanı.
Acaba kendimizi öz eleştiri yapabiliyor muyuz?
Belki geçen yıldan hedeflerimiz, planlarımız var ise o zaman ne kadar gerçekleştirdik, ne kadar gerçekleştiremedik diye kendimizi hesaba çekebilsek..
Ne kadarı bizden kaynaklandı, ne kadarı dışımızdaki sebeplerden kaynaklandı? Diye bir analiz yapabilsek amenna .
Hiçbir plan yapmadan sadece beklemek abes değil mi?
Keşke her yılı kapatırken bu muhasebeyi yapabilsek.
Belki yaşam olarak daha da zenginleşeceğiz.
Daha fazla berraklaşacağız.
İletişimimiz daha güçlü olacak.
Daha sağlıklı ilişkiler gerçekleştireceğiz.
Ama inatla kendimizi sorgulamaktan kaçınıyoruz.
Ne yapabileceğimizi düşünmüyoruz.
Yaşamı ve birbirimizi tamamlayabileceğimizi düşünmüyoruz.
Belki kendimizle yüzleşmekten, gerçeğimizi fark etmekten korkuyoruz.
En güzeli beklemek.
Yapmazsan sen eksik yaptın , sen adım atsaydın ben de yapacaktım.
Günler geçiyor, aylar geçiyor yıl geçiyor ver elini yeni beklentiler.
Derken bir ömür geçmiş.
Ne olur yeni başlangıçlar yapabilsek.
İlk adımları biz atsak.
Mesela illa haklı olmasak.
Yanılsak.
Yeni yıla sadece beklentilerimizle değil de; isteklerimiz ile,fikirlerimizle niyetimizi plan program yaparak, imkanlarımızı genişleterek hedefler yapsak daha gerçekçi olmaz mı?
Hayata vererek başlasak mesela.
Affederek, uğurlasak eskileri.
Kinlerimizden nefretlerimizden sıyrılarak hafiflesek. Yeni yaşanacaklara yer açsak.
Yeni rotalara, yeni ümitlere.
Yaşam bize daha çok gülümsemez mi?
Birbirimize sürprizler yaparak, birbirimiz tamamlayarak hayatta daha güçlü üretiriz diye düşünüyorum
Her şey önce kendimizden başlamalı.
Açık seçik öz eleştiri, kendimizle istişare ile yaşayarak, daha sevgi dolu bir yaşamın kapısını aralarız
