Günümüzde “Bir yönetici için olmazsa olmaz en önemli özellik nedir?” diye düşünülürse, yanıt büyük olasılıkla ‘Empati yapabilme yeteneği’ olacaktır. Elbette yöneticilerin gereksinim duyduğu çok sayıda farklı özellik var. Kuşkusuz bu özelliklerden eksik olanları da eğitimle ya da dışarıdan bir destekle kapatılabilir ancak empati yeteneği bunlardan birisi değil. Yöneticinin mutlaka kendisinin sahip olması gereken kişisel bir özellik.
Bir sorunu çözebilmek için nasıl onu önce analiz etmek gerekiyorsa bir insanı yönlendirebilmek için de önce o insanı anlamak gerekir. Bir insanı anlayabilmenin temel koşulu da empati yapabilmek, yani dünyaya onun gözlerinden bakabilmekle olur. İşçiler vergi ayını ya da işletmenin borç yükünü düşünmek zorunda değildir. Üretimdeki bir çalışanın yaptığı işe bir de yöneticinin gözüyle bakmasına gerek yoktur ancak yönetici aynı işe işçinin gözünden bakabilmelidir. Çalışanlarla yöneticileri ayıran temel fark budur. Peki bir kişinin empati yeteneğine sahip olup olmadığı nasıl anlaşılır? İsterseniz bu kez de tersten gidelim. İşte empati duygusuna sahip olmayan kişilerin yedi temel özelliği:
Aşırı hırslı ve başarısızlığa karşı tahammülsüz olurlar;
Bencil ve özgüveni yüksek bir kişiliğe sahiptirler;
Kendi bilgi ve becerilerini olduğundan yüksekte görürler;
Her kurum, topluluk ve kişiyi kendi amaçları için kullanmaya çalışırlar;
Tavırları sahte ve değişken olur;
Kuralları tanımaz, işlerine geldiği gibi yorumlarlar;
Başkalarının başarısını küçümser ve emeklerine değer vermezler.
Bu tür kişiler çoğu zaman kendisinden başkasını görmez, farklı fikirleri duymaz ve ekiplerindeki nitelikli kişileri fark edemezler. O kadar kendilerine odaklı bir çalışma hayatları vardır ki en yakınındaki insanların sorunlarını bile başkalarından öğrenirler. Zaman zaman alçakgönüllü, anlayışlı, ilgili bir yönetici tablosu çizmeye çalışsalar da bu tavırların sahte olduğu kolaylıkla belli olur. Böylesi yöneticiler, baskı altında çalıştıklarında son derece acımasız ve katı bir yöneticiye dönüşebilirler.
Empati yapamayan yöneticiler, kısa dönemde, çalışanlar üzerinde baskı kurarak olumlu bir tablo yaratabilse de orta ve uzun vadede işletmelerine büyük zarar verirler. Şirket içindeki iletişim, güven ve dayanışma azalır. Şirket kültürü ortadan kalkar. Müşterilerin ve çalışanların görüşlerine değer verilmediği için, bir süre sonra şirketin rekabet gücü azalır ve marka değeri düşmeye başlar.
KAYNAK: http://www.offcourse.com.tr/tr/blog/empati-yapamayan-yoneticilerin-7-temel-ozelligi
