Bundan 4 yıl önce üniversite seçim aşamasında kuzeninin tavsiyesiyle Selçuk Üniversitesi’ni tercih eden Amine Nur Tekin, üniversite hayatını ve katıldığı sosyal faaliyetleri anlattı. 2016 yılında hasta çocuklara ablalık yapmakla başladığı faaliyetlerine, kendi açtığı sosyal medya sayfasında devam eden Tekin, Selçuklu ilçesinde engelli insanlar için yapılan faaliyetlere olan memnuniyetini de dile getirdi.
Sizi tanıyabilir miyiz?
Ben Amine Nur Tekin. 25 yaşında, Yozgatlıyım. Lisans eğitimim için Konya’ya geldim ve 4 yıldan fazla zamandır Bosna Hersek mahallesinde oturuyorum. Selçuk Üniversitesi’nde Radyo, Televizyon ve Sinema bölümünden bu yıl mezun oldum.
Eğitim tercihini özellikle Selçuk Üniversitesi’nden yana kullanmanızda bir sebep var mı?
Ben spina bifida hastalığı nedeniyle doğuştan yürüme engelli bir bireyim, eğitim göreceğim şehir de bana yaşam konforu sağlayabilecek ve benim sosyal ihtiyaçlarımı karşılayabilecek bir şehir olmalıydı. Kuzenimin Selçuk Üniversitesi’nde okuması ve bana önermesiyle Konya’yı araştırdım ve Selçuk Üniversitesi gibi köklü ve iletişim alanında ismini duyurmuş bir üniversitede okumayı düşündüm. Hayatımın bir kısmının geçeceği şehrin bana uygun olması sebebiyle özellikle Konya’yı tercih ettim. Selçuk Üniversitesi ortopedik engelinizden dolayı size yardımcı oldu mu?
Selçuk, genel olarak öğrencilerini önemseyen bir üniversite. Bünyesinde barındırdığı Engelli Öğrenci Birimi ile bizlere yardımcı olmaya çalışılıyordu. Mesela bizim için sorun teşkil eden engelli rampası dik ise ya da rampa yoksa dekan ya da birimi ile iletişime geçip hemen halloluyordu. Benim fakültemdeki bir rampayı da tek başıma çıkamadığım için talep etmemle hemen halledilmişti. Böylelikle hiçbir talebim geri çevrilmedi.
Selçuk Üniversitesi bölümünüzle alakalı size neler kattı?
Selçuk, İletişim fakültesi olarak içerisinde Üntv, İletişim Gazetesi gibi uygulamalı alanlar barındırıyor. Zaten gelmeden önce benimde ismini duyduğum bir üniversiteydi. Üntv’de bir dönem staj yapma imkânı buldum. İletişim fakültemizin her yıl düzenlemiş olduğu Kısa-ca Uluslararası Öğrenci Film Festivalleri yapılıyor. Bu festivaller sayesinde de pek çok sanatçı, yönetmen, oyuncu gibi alanımızda kendimizi geliştirebileceğimiz profesyonellerle tanışma fırsatı buldum. Selçuk’tan mezun olmak, benim için büyük bir mutluluktu. Yine okumak istesem, tercihim Selçuk olurdu.
Selçuklu Belediyesi ve üniversitenin yaptığı sosyal faaliyetlerden katıldığın var mı, bu konuda belediye yeterince aktif mi?
Belediye iş birliğiyle okulumuzda pek çok stant yer alıyor ve öğrenci olarak bizlerde sivil toplum kuruluşlarına ve kendimizi geliştirebileceğimiz topluluklara üye olarak etkinliklere katılabiliyorduk. Benim de derslerden artan vakitlerde aktiviteleri değerlendirdiğim oldu. Etkinlik, festival, konserler ve öğrencilere destek konusunda Selçuklu Belediyesi güzel çalışmalar yapıyor. Tiyatrolar, oyunculuk kursları ve sık sık yapılan konferanslarla kendimi geliştirebileceğim pek çok faaliyetle tanıştım. Öğrencinin yoğun olduğu Bosna Hersek mahallesinde de öğrenci ve gençler baz alınarak çalışmalar yapılıyor, bundan gayet memnunum.
Katıldığınız sosyal faaliyetlerden bahseder misiniz?
Bir arkadaşımın yardım ettiği çocukla tanıştım ve onun gönüllü ablası oldum. Bu sayede bende hassasiyet oluştu. 2016 yılında LÖSEV gönüllüsü olmaya karar verdim. O çocuğumuzu kaybettik ama ben gönüllü olmaktan vazgeçmedim ve bugün birçok hasta çocuğa ablalık yapıyorum.
Bunun yanında kendi yürütmüş olduğunuz faaliyetler var mı?
Vefat eden ve benim ablalık yaptığım çocuk, organ bağışı bekliyordu. Onun vefatı beni çok etkiledi ve o yıllarda arkadaşlarımla kurmuş olduğumuz sayfada insanlara organ bağışının önemi ve ‘yaşayan insan nasıl organlarını bağışlar’ gibi kritik konularda bilgilendirme yaptık. Öylelikle bağış konusunda çok ses getirmiştik ve pek çok kişiyi bağış kartı sahibi yapmıştık. Böylelikle kurmuş olduğumuz Şimdi Mutluluk Zamanı sayfası, farklı gönüllülük faaliyetlerine devam etti. Bu kapsamda organ bağışı için açtığımız sayfa, mutluluk dağıtmak için insanlara yardım etmeyi hedefleyen bir aile oldu. Ürettiğimiz video, fotoğraf, canlı yayınlarla insanların dertlerine ortak olup derman bulmaya çalıştık, sesi olmayanlara ses, dua bekleyenlere dua olduk; kampanyalar yaptık. Huzurevi ziyaretlerimiz oldu. Sevinçlerimiz paylaştık. Unutulmuş değerlerimize sahip çıktık. 5 bin 500 öğrenciyle çeşitli etkinlikler yaptık ancak hepimiz öğrenci olduğumuz için bu grup tabii dağıldı. Zamanımın olduğu daha güçlü bir ekiple yine çalışmalara başlamak isterim. Bunun yanında çok istediğim bir kanal açma hayalim vardı. Bir yıl önce de bu hayalimin peşinden giderek sayfamı açtım ve orada benimle aynı hastalığa sahip bireylerin bilgilenmesi için tecrübelerimi paylaşıyorum. İnsanlara olan ihtiyacımı daha aza indirmek için tekerlekli sandalye adaptasyon sürecimden bez kullandığım dönemlerden, bırakma sürecimden bahsederek insanları cesaretlendirme adına videolar paylaşıyorum.
Bir Selçuklu ilçesi sakini olarak belediyecilik faaliyetlerinden memnun musunuz?
Sosyal faaliyetlerine ve gelişmişlik düzeyine baktığımız zaman, geldiğim şehri de baz aldığımızda beni tatmin eden bir ilçe. Mesela alışveriş merkezlerinde sinema salonlarında en önde oturmam gerektiği için boynum ağrıyor, hiçbir şey izleyemiyordum. Bu konuda gençlik merkezinde olan sinema salonunda rahatça filmimi izleyebiliyorum. Gençlik merkezinin girişinin de bana uygun olması sebebiyle birçok faaliyeti orada gerçekleştiriyorum. Ağaçlandırma ve yeşillik çalışmaları, temizlik ve gençlere yönelik sosyal tesis gibi konularda beğendiğim bir belediyecilik hâkim. Yozgat’tan geldiğim için orasıyla bir kıyaslama yaptığım zaman kadın çalışanlara da ağırlık vererek o konuda istihdam sağlayan çalışkan bir belediyecilik var.
Ortopedik engelinizle ilgili ilçedeki çalışmalar yeterli mi, yaşadığınız bir sıkıntı oldu mu?
Mahallemde ve Bosna’dan kampüse giderken kaldırımların yüksekliği ya da tramvaya binip inerken bir sıkıntım olmadı. Belediye çalışmaları olarak gayet güzel çalışılıyor. Kışın özellikle kardan yolların kapandığı zamanlarda, kaldırıma yığma yapılmadan temizlenmesi konusunda da bizleri düşündükleri için özellikle teşekkürü hak ediyorlar. İlçemizde her yerde rahatlıklar tekerlekli sandalyeyle bir yerlere ulaşım sağlayabiliyorum, bu konuda bir sıkıntı yaşamadım. Tek sorun, insanların bilinçsizce rampa önlerine araba park etmeleri oluyor.
Bu kadar hayat dolu olmanızı neye borçlusunuz?
Sanırım hayatı sevmeme ve yaşadığım zorluklar yüzünden değerini bilmemden kaynaklı. Küçük şeylerden mutlu oluyorum, güzel bir iş başardığım zaman, kendime en sevdiğim tatlıyı ısmarlıyorum. Bütün zorluklara rağmen sevgi dolu büyüdüm ve ailemin bu kadar sevgili olması, bana da bulaştı diyebilirim. Aile, en büyük servet.
HACER CEYLAN
