Ebu Zer radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Allah Teala’nın şöyle buyurduğunu haber vermiştir: Kim bir hayır işlerse, ona onun on misli vardır veya daha da artırırım. Kim bir kötülük işlerse, ona da onun misli vardır. Ya da tamamen affederim. Kim bana bir karış yaklaşırsa, ben ona bir arşın yaklaşırım; kim bana bir arşın yaklaşırsa, ben ona bir kulaç yaklaşırım. Kim bana yürüyerek gelirse, ben ona koşarak varırım. Kim bana hiçbir şeyi ortak koşmamak şartıyla dünya dolusu günahla gelirse, ben kendisini o kadar mağfiretle karşılarım. (Müslim, Zikir 22)
Yüce Rabbimizin rahmetini ümit etmek bakımından bu hadisi kudsi bize yeterli güvenceyi vermektedir. Zira Allah Teala ve Tekaddes hazretleri, şirk koşmamak şartıyla, kullarından huzuruna dünya dolusu günahla çıkacak olanları bir o kadar af ve mağfiretle karşılayacağını bildirmektedir. Bu müjdeden önce de iyiliğe on misli ile veya daha fazla, kötülüğe de sadece misliyle veya af ile karşılık vereceğini bildirmektedir.
Karış, arşın ve kulaç gibi mesafe ve uzaklık ölçülerini zikretmekten maksat, Allah Teala’nın, kulların güzel gayretlerine süratle mukabele edeceğini ve ibadetlerini kat kat sevapla karşılayacağını anlatmaktır. Allah’ın kuluna süratle karşılık vereceğini, rahmetinin pek geniş olduğunu mecazen ifade etmektir. Yoksa bu mesafelerin Allah için düşünülmesi mümkün değildir. Bir başka şekilde söyleyecek olursak, bu hadisi kudsi, Allah Teala’nın değişik sıfatlarının tecellilerini anlatmaktadır. Bu sebeple de kelimelerin, zahiri anlamları dışında uygun manalara yorumlanması gerekir. Allah Teala yapılan ibadet ve iyiliklere on katı ya da daha fazlasıyla, kötülüklere ise misliyle karşılık verir. Şirk koşmadığı sürece, kulun ne kadar günahı olursa olsun Allah’ın rahmetinden ümit kesmemesi gerekir. Zira Allah Teala kulunu bir o kadar af ve mağfiretle karşılayacaktır. Allah, kullarının ümitlerini boşa çıkarmaz. Rabbimiz kendisine ne kadar yaklaşırsak O da daha fazla bize yaklaşır ve ilgi gösterir.