Hayata dair ilk adımlarımı atarken daha küçükmüş önümdeki engeller.
Ben zorlanmayayım diye kaldırmışlar önümden bütün her şeyi,
Geniş bir düzlükte yol almışım rahatça.
Düşe kalka öğrenmişim yürümeyi.
Büyümüşüm!
Sonra, yolumda rahat rahat yürüyebileyim diye önümü açanlar,
Setler kurmuşlar önüme birer birer.
Birini aştım derken diğeri çıkmış karşıma.
Hep bu son dediğim an, öğretmişler bana;
Ne kadar yürürsen yürü, ne kadar çaba sarf edersen sarf et
Biz senin yolunun hep önünde,
Yürürken beraberinde,
Koşarken sırtında olacağız diye...
Ama ben durmamışım
Önüme katmışım, tecrübe saymışım.
Yanıma almışım, geleceğe yürümüşüm.
Sırtıma almışım, altında ezilmeden taşımış koşa koşa uzun yollar kat etmişim.
Ben yürümeyi gerçekten öğrenmişim…
Büyürken bana eşlik eden, eşikleri atlarken elimden tutan, yolumu açmakla kalmayıp başka yollardan da gidebileceğimi gösteren, eğitim hayatım boyunca günlük yaşantımın içinden olaylara müdahil olmuş benim sadece derslerimle değil dertlerimle de ilgilenen güzide öğretmenlerimin yaşamımdaki yeri birçok insandan daha kıymetli. Sayısız okul değiştirmiş biri olarak sabit bir öğretmenin öğrencisi olmadım hiçbir zaman. Değişen şartlar yeni ortamları beraberinde getirdi.
Bir insan ana sınıfından başlayıp üniversiteye kadar kaç öğretmene denk gelir düşünsenize. Sonsuz bir bilgi alışverişi, kültür aktarımı, insan dağarcığı… Ben 2000 yıllarında başladım katlanarak çoğalmaya… Şu an zihnimde yer eden sayısız öğretmenime teker teker saygılarımı sunmak oldukça zor. Onların bekledikleri de bu değil zaten. Bize kattıklarıyla bir yerlerde mutlaka faydalı işlere adım atmış olduğumuzun bilinciyle devam ediyorlar öğretmeye. Hayatımıza dokunmakla kalmıyorlar bazen de hayatımızı baştan başa değiştiriyorlar.
Her çocuk ev ortamını, aile yapısını okula yansıtan davranışlarda bulunur. Dikkati dağınık, ilgisi az, duygusu yoğun her çocuğun bir konuya odaklanması için canını dişine takan öğretmenlerin ne yaşadığını o zamanlarda anlamamız çok zordu. Basit gibi görünen ama bireye indirgendiğinde oldukça zor olan bir şeyi başarıyorlar farkında değiliz. Hayatı gerçekten bizimle paylaşan, hayatımızın bir parçası haline gelen öğretmenlerden bahsediyorum. Sınıf eğitiminin dışına çıkabilmiş öğrenci öğretmen ilişkisine kıymet verenlerden...
Yeni eğitim öğretim döneminde her öğrenciye ‘Benim şansım öğretmenim’ diyeceği bir yıl diliyorum.
