Günümüzün; en kronik, iş dünyasının en önemli problemlerinden bir tanesi “aradığı insanı bulamamak.”

“Kalifiye insan bulamıyoruz.” şikâyeti, Anadolu’nun her yerinde olduğu gibi Konya Sanayisi’nde de hayli yoğun.

Konya’da servis araçlarının belki de büyük çoğunluğunun camlarında  “Vasıflı vasıfsız eleman aranıyor.” yazıyor.

Görüştüğüm birçok sanayici, imalatçı da kalifiye işçi bulamadığını ifade ediyor.

Gelişen şartlara göre bu şikâyetler artacak.

Hatta ikinci üçüncü vardiyalar sisteme dahil oldukça bu şikayetler daha da artacak.

Çünkü klasik tanıdık, güvenilir insanla çalışma yerine sistemle çalışma ve kurumsallaşma daha önemli hale gelecek.

İnsanları dinleyince şikâyet var ama çözüme dair fikir çok yok.

Sistemden şikâyet edenler, devletten şikâyet edenler…

Biraz konuşunca anlaşılıyor esas sorun.

Şartlar değişiyor, ekonomi değişiyor, yaşam standartları değişiyor; bizim işverenlerimiz eski usul eleman temin edip çalıştırma derdinde.  İnsanlar işsiz olsun. Dışarda sıra beklesin onlar arasından istedikleri insanı çalıştırsınlar. İstedikleri gibi işten çıkarsınlar düşüncesindeler.

Hatta esnaf üreticileri eski usul çırak arayışında.  Lise mezunu, üniversite mezunu çalışan bulunca da eski usul çalıştırmak istiyor. Ne istediğini tam ifade etmeden, zamanla kırarak dökerek döverek ,söverek aşağılayarak eğitme derdinde. 1970 model çalışma sistemi.

Verimlilik performansını değerlendirme yok. Ölçme becerisi zaten yok. Ölçme olmayınca ölçüm de yanlış oluyor.

Koca fabrikalarda İnsan Kaynakları diye bölüm var ama sadece personel alım, işten çıkarma kaydı yapıyor. Özlük dosyaları tutuyor. Yani personel elemanı…

Aldığı elemanların gerçek kabiliyetlerinin kaydı birçok işletmede tutulmuyor. İşetme içerisinde bazen tesadüfen vasıfsız görünen çalışanlar arsından becerikli ve vasıflı olan çalışanlar çıkıyor. Neden? Çünkü işe başvuru anında çalışanların gerçek bilgi ve deneyimleri kayıtlı değil. Hizmet içi değerlendirme yok. Sözüm ona birçok eğitim sadece denetimler için yapılıyor. Evraksal düzeyde.

Sürdürülebilir insan kaynakları yönetimi maalesef yok.

İşletmeler; yeni şartlara göre meslek liseleri, meslek yüksekokulları ve üniversitelerle iletişim açısından da sınıfta kalıyorlar.

Tabi kabahat yalnız onların değil, okul yönetimleri de iş alanlarına yakın davranmıyor. İş yerlerinin çözüm ortağı olma konusunda çok yetersiz.

Meslek kuruluşları ve odalar da bu konuda çok yetersiz.

Aslında yeni ekonomide okul, işyeri ve odalar insan kaynakları konusunda çok yakın iletişim içinde olmalı.

Şimdi güzel bir örnek paylaşacağım.

Organize sanayide bir Konya firması olan Sektör Kimya Deterjan ve Sanayi ve Tic AŞ. ,endüstriyel deterjan üretiyor. Hızla modern yönetime geçiyor.

2016 yılında Konya’ya geldikten sonra her yıl meslek liseleri ,meslek yüksekokulları ve üniversitelerle çok yakın çalışıyor. Hepsinden öğrenciler staj görüyor. Staj sonrası çalışmaya devam eden arkadaşlarımız var.

Bunlardan güzel bir örnek.  Fabrikada çalışıp da buradaki deneyimlerin kendisine kattıklarını Linkedin’deki profilinde deneyim olarak paylaşmış;

Gamze Buse EKİM:

Olduğu gibi aktarıyorum

Üretim stajımı Sektör Kimya Deterjan San. Ve Tic. A.Ş.'da yaptım.
Modern üretim tekniklerini ve yönetim aşamalarını gerçek bir ortamda gözledim. Üretim ve yönetim aşamalarına katılarak mesleki deneyim, oluşabilecek sorunları ve mühendislik problemlerini saptama, tanımlama, çözme becerisini kazandım.
Kimya mühendisinin görev ve sorumluluklarının gerçek ortamda öğrendim ve bu durum mesleki gelişimlerime katkı sağlamıştır.
Ayrıca temel bilimler ve mühendislik mesleğine ilişkin bilgilerin uygulanışını gözlemledim, farklı sektörlerin üretiminin ülkemiz ve dünya açısından önemini anladım, sağlık, güvenlik, çevre, meslek ahlakı, kalite bilinci, bireysel ve takım çalışması gibi konularda duyarlılık kazandım.

Bir stajdan iş hayatına muhteşem mesajlar.

Demek ki işletmeler staj yapma esnasında stajyerleri değerlendirirken onlar da staj yaptıkları yeri, yöneticilerin ve iş ekiplerini kendi gözlemleri ile değerlendiriyorlar.

Stajyerlere külfet gibi bakan işletmeler ve yöneticileri de elbet değerlendiriyorlar.

Doğru yönetim doğru ilişkiler doğru iletişim doğru işler üretiyor.

Stajyerleri kazanma ve hayata kazandırma amacı olmayan, 1970 model davranışlar, zorluklar çıkaran yönetim anlayışı yerine sorumluluk veren onların yeteneklerini ortaya çıkarmaya çalışan yönetim biçimleri gelişen şartlara daha hızlı adapte ediyor.

Sektör Kimya ayrıca çalıştığım şirket olarak  da onur duyduğum bir iş yeri.

Bir stajyerin gözünden böyle değerlendirilecek yönetim biçimine geçmek şikayet eden işverenin de insan kaynaklarını çözecek yöntemdir.

Gelişen şartlara göre insana bakış açımızı bir an önce değiştirmeliyiz