Neden hep gelişmişlikten bahsederken başka ülkelerden, başka ekollerden bahsederiz? Neden elin adamı yapıyor ya deriz? Spordan, sanata kadar olan geniş bir pencerede neden hep gerilerdeyiz?
Bizde hiç mi akıl yok? Hiç mi disiplin ve sistem yok?
Bu sorular aklımın bir köşesinde hep durmuştur.
Bizde akıl da mevcut, sistem de insan kalitesi de!
Ancak biz de olmayan şey sanırım disiplin ve destekleme.
Uygulamaya geldiğimizde hep tıkanıyoruz.
İnsan yapımızda bazı şeylere müsaade etmiyor.
Bir şeyleri yaparken hep son dakikacı bir zihniyetle yapıyor, sonra yaptığımız işten bir başarı bekliyoruz.
İleriye yönelik çözümler yerine günlük çözümler ile işlerimizi savuşturuyoruz.
Tarihten gelen bir yabancı hayranlığımız olduğunu hatırlatmak yerinde olacaktır.
Enver Paşa'nın Alman hayranlığı bugün sporda, özellikle Futbol 'da karşılığını fazlasıyla alıyor.
Ligimize alınan yabancı futbolculara her zaman daha fazla para ödüyor, her zaman onlara daha fazla ilgi gösteriyoruz.
Elimizde bulunan yerlileri ise bir kenara ittiriyoruz. Bir nevi kendimize, geleceğimize sırt çeviriyoruz.
Bilimde de işler farklı değil? Aziz Sancar'ı bugüne kadar kim tanıyordu? Kim değer veriyordu sormak lazım!
Ne zaman ki Nobel'i aldı, Aziz Sancar bizim insanımız oldu!
Anlatmak istediğim başarı olunca ortak olmasını çok iyi biliyoruz.
Konu destek olunca ise hiçbir şey yapmıyoruz.
Gerçek şu ki hayranlık duyduğumuz yabancılar bizim insanımızı daha iyi yetiştiriyor, daha iyi destekliyor.
Bizim payımıza düşende başarıya ortak olmak oluyor.
Keşke biraz da kendi içimizden birilerine destek olabilsek, dünya sahnesine çıkartabilsek!
İşleyen demir pas tutmaz