Artık kafesimi seviyorum
Genişledi hissediyorum
Dünya bile değil
Evrenin sınırlarında sanki
Eğer varsa belki
Müsterih içim
Kitabım, defterim, kalemim
Yanımda olsun yeter ki
Aksine daraldı dost hanem hızla
Şaşarım niye önce yapmadım seçim
Uğraşıp durmaktansa boş alınganlıklarla
Hemdem olmalı kalbur üstünde kalanlarla
Bazen de yapayalnız kalmak lâzım
Özel anlar kıymetini bilmek lâzım
Her insan bir muammadır, o yüzden
Kırmadan, dökmeden mesafeyi korumak lâzım
Sevmekse amaç eğer
Böyle de seviliyormuş insanlar meğer
Üstelik üzüntüden muaf
Aksini düşünmek çok tuhaf
Sevmeden yapamayız biz
Zira muhabbettir kökenimiz
Peygamber(sav)'e muhabbetten
Varedilmişiz hepimiz...