Artık kafesimi seviyorum

Genişledi hissediyorum

Dünya bile değil

Evrenin sınırlarında sanki

Eğer varsa belki

Müsterih içim

Kitabım, defterim, kalemim

Yanımda olsun yeter ki

Aksine daraldı dost hanem hızla

Şaşarım niye önce yapmadım seçim

Uğraşıp durmaktansa boş alınganlıklarla

Hemdem olmalı kalbur üstünde kalanlarla

Bazen de yapayalnız kalmak lâzım

Özel anlar kıymetini bilmek lâzım

Her insan bir muammadır, o yüzden

Kırmadan, dökmeden mesafeyi korumak lâzım

Sevmekse amaç eğer

Böyle de seviliyormuş insanlar meğer

Üstelik üzüntüden muaf

Aksini düşünmek çok tuhaf

Sevmeden yapamayız biz

Zira muhabbettir kökenimiz

Peygamber(sav)'e  muhabbetten

Varedilmişiz hepimiz...