Bugün kızımın doğum günü, bu vesile ile eşim ve kızımla beraber Meram’da nezih bir yerde akşam yemeği yedik.
Yaz günlerinin en güzel anıydı benim için, güneş çam ağaçlarının üzerinden güne veda ederken biz çam ağaçlarının gölgesinde , serinliği keyfini yaşadık.
Corana virüsü nedeni ile bütün dünya ile beraber kabuğumuza çekilmiş hayatımızı terk ederken, kış mevsimi sanki iki yıl sürmüş gibiydi.
Kızım kaç 10 Temmuzlar yaşadık diye sorunca; geçmiş 10 Temmuzlara gittik.
Mesela ben kızımın yaşında 10 Temmuz’da üniversitede finaller bitmiş, yaz tatilinde memleketim Silifke’de olduğumu hatırladım.
Eşim öğretmenliğinin dördüncü yılında Ağrı’da.
Kızım bir ara kaç 10 Temmuz yaşadık? dedi
Meğer 57 adet 10 Temmuz sığmış hayatıma.
Yaşamın ilk yıllarında çok uzak gibi gelen 57’ci 10 Temmuz’u yaşadık bugün.
Daha içimizde birçok ümit yaşarken meğer neler sığdırmışım hayatıma.
İlkokuldan üniversiteye eğitim yıllarım.
Yüzlerce arkadaş, binlerce tanıdık…
Hepsi ile yaşamı paylaşarak, yaşam hikâyemde yüzlerce olaya, insana rol vererek bir o kadarının hayatında rol alarak, sürekli değişim geçirerek başkalaşarak bugünlere geldiğimi gördüm.
Okuma alışkanlığını geç kazansam da okuduğum kitaplarımla beraber, okumak istediğim kitaplarımın da düşü ile beraber yeni ufukları da hayal ettim.
Her yaşın bir güzelliği var, bu yaşlarımın güzelliği bambaşka olduğunun bilince de olmak bir zenginlik diye düşündüm. Yaşamımı oluşturan her olayla, hayatıma giren herkesle hep daha güzel bir hayatın arayışı ile yaşarken, bu yaşımda hayatı yorumlamak, algılamak bambaşka geldi bana.
Yaşamın zenginliği ve biz insanların bu zenginlikten yeterince faydalanacak şekilde gelişmememiz belki biraz üzücü ama kesinlikle yaşamın çok daha güzel yanları olduğunu çok daha iyi fark edebiliyor insan.
Ömrüm bu açıdan boşa geçmemiş.
Kitapları okurken, insan hayatı da okumanın zevkine varmanın ayrıcalığına sahip olmak ayrı bir zenginlik.
Hele yazarak bugünlere gelmek, düşündüğüm birçok şeyi yazıya dökmem belki de hayatımın en akıllıca yaptığım işi.
Bazen geriye dönüp okuyorum kendi gelişimimi oradan seyrediyorum.
Bu ayrıca çok keyifli bir şey.
İnsanın geleceğe aktaracağı ölmeyecek bakiyeleri.
Ülkemin birçok şehri, Adriyatik’ten Çin’e kadar büyük bir coğrafyayı gezmemin bana çok büyük bir bakış açısını kazandırdığını şimdi çok daha iyi anlıyorum. Hayatı coğrafi, ekonomik, politik, kültürel, iklim farklı yaşamlarla yoğurmak yeni hayatlar kurmak için muhteşem bir birikim sağlıyor.
Hayatı ben olmaktan çıkarıyor, dünya ile ortak payda kurma bilincine ulaştırıyor.
Hayatın o muhteşem sorularına ulaştırıyor. İnsan ummadığı soruları keşfediyor, bu soruların cevabı ile yeni hayatların kapılarını aralıyor.
Bir çay misali demlenen hayat tadına ulaşıyor.
10 Temmuzlar ruhumu nasıl da kıvama getirmiş. Kıvama gelmeyi sevdirmiş, yaşamın gerçek kıvamını aramayı öğretmiş.
Her şeyden önemlisi, insan kendisi ile buluşmayı, gerçekten kendi olabilmeyi başarma yolunda yol kat edince yaşamın da manasının farklılaştığını şimdi daha iyi anlıyorum.
Bana öğretilen alışkanlıklar, başkalarına nefret, empoze edilen yaşamlar, yalnız birilerinin istediği gibi yaşamadan kurtulup insanın kendi içinden yeniden hayatlar kurgulaması yaşamın ayrı bir boyutu olsa gerek.
Bir yaz gününde kaç yaz gününün hayatıma düştüğü notları hatırlamak, kızımın doğum günü kadar benim için de çok özel bir gün olmasını sağladı.
Çam dallarının gölgesini oldum olası yaz aylarında çok severim.
Hele çay, kızın ve eşin de yanındaysa.
Belki o çam dallarının gölgesinde, meltemin serinliğinde, pürlerin üzerine sırt üstü uzanıp dalların arasından gökyüzünün maviliğini izlerken kurduğum o hayaller bugün bu yazdıklarımın derlenmesinde çok önemli anların yaşanmasına vesile olmuştur.
Tıpkı şimdi bu yemekte düşündüğüm hayat, kurduğum hayaller gibi.
Pandemi ertesi bu yemek bize hayatı yeniden hatırlattı.
Güzel bir yemekti.
İyi ki doğdun kızım.
İyi ki seninleyiz.
İnşallah hayallerinde öncelikle sana, sonra insanlığa dair güzel tasavvurlarınla güzel hikâyelere imza atarsın
Sen de bir gün evlatlarınla, dostlarınla, eşinle nice 10 Temmuzlara
