Zerdeçal (Curcuma longa), Çin’den Hindistan’a kadar olan bölgede geleneksel olarak uzun yıllardır kullanılmaktadır. Son yıllarda üzerinde en çok araştırma yapılan şifalı bitkilerden biri olarak bilinmektedir. Zerdeçalın içinde bulunan kurkumin asıl yararlı etkiyi sağlayan aktif madde olarak bilinmektedir ve toz haline getirilerek kullanılmaktadır.

Kurkumin oral yolla alındığı zaman düşük biyoyararlanım göstermektedir. Dolayısıyla  kurkumin sadece toz olarak alındığı zaman, vücudumuzun alınan bu takviye edici gıdadan faydalanabilmesi çok zordur ve sadece aşırı yüksek miktarlarda tüketilirse yararlı bir etki sağlanabilir. Karabiber ekstraktında bulunan piperin, kurkumin emilimini arttırmaya yardımcı olur fakat yeterli olmaz. Zayıf biyoyararlanımından dolayı farklı teknolojiler ve formülasyonları geliştirilmiştir. ABD Gıda ve İlaç İdaresi (Food and Drug Administration) güvenli kabul edilen bir bileşik olarak kurkumini onaylamıştır.

Kurkumin; karabiber ve yağda çözülerek, liposomal teknolojilerden faydalanılarak kullanılabilir. Bu şekillerde bile alındığında bu konsantrasyon yeterli oranda sağlayabilmesi için zerdeçalın içindeki aktif bileşen kurkumin’in standardize edilmiş halde olması gerekmektedir. 1 gr kurkumin ekstratına kıyasla 185 kat’a kadar yüksek biyoyararlanım sunan formülasyonlar gerekli kan konsantrasyonlarına ulaşılmasına yardımcı olur.

Kurkumin üzerinde bugüne kadar, insanlar üzerinde yapılmış çok sayıda klinik çalışma tamamlandı ve devam eden çok sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmaların çoğu kurkumin'in insan sağlığında yararlı ve etkili olduğunu göstermektedir.

Kurkuminin birçok sağlık faydasının yanı sıra (emilim ve biyoyararlanım sorunları halledilebilirse) iltihap baskılayıcı, bağışıklık sistemini destekleyici ve antienflamatuar etkilere sahip olduğu bilinmektedir. Güçlü antioksidan etkisiyle serbest oksijen radikallerine karşı savaşır. Özellikle eklem rahatsızlıklarında tedaviye destek olarak kullanılabileceği gösterilmiştir. Hekiminize danışarak tüketmeniz tavsiye edilir.

 KAYNAKÇA

  1. Kurien B.T., Danda D., Scofield R.H. (2015). Therapeutic potential of curcumin and curcumin analogues in rheumatology. International Journal of Rheumatic Diseases, 18: 591–593.
  2. Lee KH., Abas F., Mohamed Alitheen NB. (2015). Chemopreventive Effects of a Curcumin-like Diarylpentanoid [2,6-bis(2,5-dimethoxybenzylidene)cyclohexanone] in Cellular Targets of Rheumatoid Arthritis in Vitro. International Journal of Rheumatic Diseases, 18: 616–627.