Doğarsın, büyürsün lakin
Hayat onbeşinde başlar
Kırkında yavaşlar
Ellisinde telaşlar
Altmışında doktor haşlar.
Yetmişinde bitmiştir çoktan
Baharın yazın
Yasadığın güz
Pastırma yazın.
Seksenin de zemheri dayanır kapına
Anlarsın ki
Bu da senin kışın
Gözlerinden süzülür yavaştan yaşın.
Doksanında anlatırsın
Dinlenirse sözün
Yüzünde piri fani derler
Asırlık çınar olur adın
Dönersin daldan düşen
Kurumuş bir yaprağa
Sonra karışır gidersin
Bir gün kara toprağa..
Daha çok yaşasan da
Değismez hayat çizgin
İşte böyle geçer
Ömür dediğin.
