Geleceğe umutla bakıyorum… Yere göğe sığmayacak hayallerim var benim. Kendi pembe dünyamı, ufak ellerim ile inşa edeceğim. Çünkü ben bir kız çocuğuyum. Herkesin gözü ve ilgisi üzerimde… Bir tebessümüm ile hemen kendimi sevdiriyorum. Daha miniciğim, adım adım ilerliyorum hayatta… Şimdi ise:
Çok mut(suzum)luyum; küçücükken annemin dizinin dibinden ayrılmayıp, büyüklerimin karşısında konuşmamayı, hanım hanımcık sessizce oturduğum; bastırılıp, kendimi ifade edecek hiçbir sözü keşfedemeyeceğim için!..
Çok mut(suzum)luyum; dışarı annemsiz çıkamadığım ve hep kısıtlamalar ve sakınmalar ile hayallerimin elinden tutamadığım için!..
Çok mut(suzum)luyum; daha ilkokul yıllarımda erkeklerden uzak durmayı, erkekten arkadaş olmadığını, bir erkek ismi ağzımda duyulduğunda ayıplandığım için!..
Çok mut(suzum)luyum; herkesin benim namus bekçiliğimi yapıp, hayatım hakkında fikir yürüttükleri ve müdahale ettikleri için!..
Çok mut(suzum)luyum; gençliğimin en güzel ve verimli yıllarında, “kız kısmı okumaz” diye eğitim hayatımın elimden alınıp, evde annem ile ilerdeki kocamı memnun edeyim diye, ev hanımlığını öğrendiğim için!..
Çok mut(suzum)luyum; hiçbir güvencem, mesleğim, tutunacak bir dalım olmadığı için!..
Çok mut(suzum)luyum; benim fikrim sorulmadan tanımadığım iyi bir adama (kime göre?) berdel karşılığı, görücü usulü, akraba, tanıdık olduğundan dolayı bir mal gibi verildiğim için!..
Çok mut(suzum)luyum; sindirilip, bastırılarak bir hayata zorlanıp, tek gayemin kocam olan adamı memnun etmek ve çocuk doğurmak olduğu için!..
Çok mut(suzum)luyum; elim, gözüm, tüm vücudum kocam sayesinde morluklarla dolu olduğu için!..
Çok mut(suzum)luyum; baba evime dönüp bir dayanak beklediğimde, apar topar evime gönderildiğim, “olur böyle şeyler” avutmaları ile geçiştirildiğim için!..
Çok mut(suzum)luyum; tüm cesaretimi toplayıp boşanma davası açtığımda, tehditler aldığım ve koruma talep etmek zorunda kaldığım için!..
Çok mut(suzum)luyum; ben giyinişimden dolayı tahrik edici bir varlık olarak algılanırken, kocam takım elbise giydiğinden dolayı mahkemede cezasına indirim uygulandığı için!..
Çok mut(suzum)luyum; çocuklarımla beş parasız ortada kaldığım için!..
Çok mut(suzum)luyum; sahip çıkanım, elimden tutanım ve beni koruyacak kimsem olmadığı için!..
Çok mut(suzum)luyum; cahiliye döneminde fiilen canlı canlı kız çocukları gömüldüğü gibi; benim de diri diri daha çocukken hayallerimin acımasızca yok edildiği için!..
Çok mut(suzum)luyum; Halâ caydırıcı bir ceza olmayıp, her gün başka bir kader arkadaşımın daha tüm umutlarının, hayatının, hayallerinin hiçe sayıldığı için!..
Çok mutluyum; yaşama hakkıma “Namus” diyerek son verildiği için!
Çok mut(suzum)luyum; çünkü sözün boşluğunda çırpınıyorum. Yüreğimde ukdesi kalmış bir hikâye… Hep yarım, tamamlanmamış cümleler… Uzaklara salınmış tüm hayaller… Sonbahar yağıyor üzerime… Can çekişen hayatlar var! Ve tüm âlem dilini yutmuş.
Yutulan dil değil de insanlık olmuş…
