Belki büyük beklentilerle çıktığımız bir maçtan daha boynu bükük ayrıldık. Hoca değişikliği, hava değişikliği, oyuncu değişikliği, ruh değişikliği derken kendimizi yine düşme hattında bulduk.
Aykut hocayla beraber çok büyük beklentilerle başladığımız sezon tam anlamıyla hayal kırıklığı oldu. Gelinen bu nokta da ise suçlu aramaya kalkarsak kendimizi bu cendereden çıkaramayız. Nerdeyse bütün rakiplerimiz puan kazanıyorken biz hala içinde bulunduğumuz kaosa sorumlu ararsak dönülmez bir yola gireriz..
Sahi ne oldu bize?
Biz hangi ara kenetlenmeyi unutup kutuplaşmaya başladık?
Biz ne zaman kendi görevlerimizi unutup başkalarına yol gösterir olduk?
Yöneticisi ben mi gol atacam der, hocamız oyuncusuna kamera önünde sitem eder, oyuncusu tribüne el kol hareketi yapar, tribünümüz sosyal medyada yöneticilik hocalık yapar.
Bize ne oldu böyle?
İki sezon öncesini ne çabuk unuttuk biz.
Sizin gücünüz bizim tutkumuz diyerek
Maç maç puan hesabı yaptığımız, kendi maçımızla beraber rakip takımı izlediğimiz günleri ne çabuk unuttuk.
Çok mu kolay olmuştu o dönemler?
Şimdi biz neyin peşindeyiz Allah aşkına..
O dönem herkes omuz omuza vermişti ve o girdaptan beraberce çıkmıştık. O zamanlar şu hoca vardı bu oyuncu vardı demeyin sakın!! Bakın şimdi yoklar. Biz varız, Taraftar var.
Yarın şimdikiler de olmayacak ama biz yine o tribünlerde olacağız.
Bu takımın sahibi bizlersek önce biz başlayalım görevimizi yapmaya.
Biz bütün gücümüzle bütün bağlılığımızla dağ gibi duralım KONYASPORun arkasında.
Önce biz ayağa kalkalım. Kalkalım ki en tepeden en alta herkes de kalksın ve kendine çeki düzen versin.
Elbette kimsenin yaptığı yanına kalmayacak. Bu günler ve yaşananlar unutulmayacak.
Ama şimdi değil.
Şimdi hesaplaşma değil, bütünleşme zamanı.
Şimdi KONYASPORu ayağa kaldırma zamanı.
